Posłane w pokoju Chrystusa

Drogie Siostry!

W perspektywie nieco dalszej:

W wierze spotkają się: droga Boga z drogą człowieka; co więcej staną się jedną drogą prowadzącą do ostatecznego rozwiązania wszystkich człowieczych spraw i problemów w miłości, bo Bóg jest Miłością!

Jesteśmy pielgrzymami nadziei, bo wierzymy w świat kształtowany przez cnoty życia społecznego, a są nimi miłość i sprawiedliwość społeczna. A losy świata, całej ludzkiej rodziny powierzamy Bożej Opatrzności, pamiętając, że jako ludzie Chrystusa głośmy śmierć Jego, wyznajemy Jego zmartwychwstanie i oczekujemy Jego przyjścia w chwale. Kiedy zaś stajemy przed egzaminem z międzyludzkiej solidarności potrzeba przyłożenia serca i ręki do budowania dobra wspólne.

Drogie Siostry w Chrystusie,

Każda w Was ma wiele do ofiarowania społeczeństwu, ponieważ macierzyństwo nie ogranicza się do funkcji biologicznej i wychowawczej, ale sięga głębiej - polega na „rodzeniu” w sensie duchowym. Polega na budowaniu domu jako relacji - więzi. Ktoś powiedział, że mężczyźni uczestniczą w wojnie w obronie domów, ale to kobiety odbudowują je na powojennych zgliszczach. Same wojen nie prowadzą; stają się jej pierwszymi ofiarami; one i dzieci, co pokazuje dramat ukraińskiej ludności cywilnej.

Proszę Was o wytrwałość w budowaniu, czasem na ruinach współczesności, takich domów - domowych kościołów, pełnych dobra, pokoju, światła i wiary. Zachowujcie w każdej sytuacji pokój ducha i pamiętajcie, że jesteście posłane w pokoju Chrystusa!  Pokój, który niesiemy w sobie po Mszy świętej, jest owocem naszego „przejścia” przez ręce Jezusa, przyjęcia logiki życia ofiarowanego, wyrazem gotowości do bycia wydanym. Pokój jest domeną ludzi błogosławionych, którzy naśladują Jezusa w dobrym mówieniu Ojcu o siostrach i braciach. Jest darem Ducha dla jednania ludzi, aby świat coraz bardziej przypominał dom Ojca, a nie pobojowisko.

Przykładem i świadectwem wiary wychowujcie dzieci w miłości i w poczuciu odpowiedzialności za społeczeństwo i Kościół. To w waszych rękach są przyszłe powołania do kapłaństwa i życia zakonnego, których tak bardzo dzisiaj potrzeba. Przejawem miłości niech będzie wzajemna solidarność i wsparcie okazywane sobie nawzajem w trudnych momentach życia. Każdy z tych, z pozoru niewielkich gestów, stanowi ogromny krok na drodze wskazywanej przez Maryję, na drodze naśladowania Jej Syna, Jezusa Chrystusa.

ciąg dalszy na następnej stronie: