Kiedy myślimy o dawnych Katowicach, mamy przed oczami stare kamienice, kominy i huty. Typowe XIX- wieczne miasto. Jednak jego historia rozpoczęła się już kilka wieków wcześniej.

Lasy i bagna

Tereny dzisiejszych Katowic porastały kiedyś gęste lasy (do tej pory stanowią one obszar ponad 40%). Przez knieje płynęły liczne strumienie, a na wilgotnych gruntach tworzyły się mokradła. Bory były schronieniem wielu dzikich zwierząt, które także i obecnie dobrze czują się w Katowicach. Wraz z rozwojem osadnictwa lasy były stopniowo karczowane. Tereny, które w ten sposób uzyskano okazały się niezbyt żyzne. Mimo to, ludzie uprawiali na nich żyto, jęczmień, owies, proso i chmiel, a z warzyw głównie kapustę i buraki. Osadnicy trudnili się również rybołówstwem.  

Dęby, bory, łęgi

Nie wiadomo, kiedy dokładnie powstały na tych terenach pierwsze wsie. Pierwsza wzmianka pochodzi z XIII- wiecznego dokumentu i dotyczy osady o nazwie Krasni Damb (dzisiejszy Dąb). W 1299 roku Dąb został przekazany klasztorowi Bożogrobców w Miechowie.

W średniowieczu rozwinęły się też osady takie jak na przykład Bogucice, Ligota, Szopienice, Załęże. Średniowieczną historię ma również wieś o nazwie Uniczowy. Z tej osady wyodrębniły się później trzy inne wsie - Piotrowice, Podlesie i Zarzecze. Większość osad, które powstały w średniowieczu swoje nazewnictwo zawdzięczają przyrodzie np. Dąbrówka - dąb, Borki - bory, Załęże - łęgi, czyli grząskie i podmokłe tereny.