Wiele małżeństw zakłada, że ich życie „samo się ułoży”, gdy dorosłe dzieci założą własne rodziny, wyprowadzą się z domu rodzinnego. Niestety praktyka pokazuje coś innego. Owszem – zmieni się rytm codzienności, ale ulga odczuwalna w związku z brakiem obowiązków może zostać przesłonięta przez inne, czasem bolesne emocje, które pojawiają się w kontekście tej zmiany. Wielu małżonków odkrywa, że nie potrafi się pogodzić z tym, że ich syn czy córka wiodą życie osobne i nie potrzebują już tak intensywnego wsparcia. Czasem okazuje się też, że troska o dzieci, ich dobro, odpowiadanie na ich potrzeby na bieżąco, była jedynym, co spajało związek rodziców.