Spotkanie rozpoczęło przypomnienie o najważniejszych celach rozpoczynającego się roku formacji. Ks. Robert Kaczmarek zaprosił m.in. do udziału w planowanych konkursach. – Chodzi o to, by jak najwięcej uczniów zaczęło czytać Pismo Święte. Konkurs może być dobra do tego okazją – zaznaczył.

Konferencję „Odważnie głosić Chrystusa na rozstajach dróg” wygłosił ks. prof. Leszek Szewczyk. Wykładowca Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego przypomniał, że wyzwaniem jest tempo sekularyzacji w Polsce. Przypominał, że odbiorcą nauczania prowadzonego przez katechetów powinni być ludzie oddaleni od Kościoła, czyli krótko ujmując: nie duszpasterstwo nawróconych, ale duszpasterstwo nawrócenia. Jednocześnie zaznaczył, że pierwszym zadaniem katechetów jest głosić nie siebie i swoje nawrócenie, ale miłość Pana Boga. Jego zdaniek dobrego katechetę cechuje odwaga, by stać w obronie przekonań; pokora, dzięki której pamięta, że to, co głosi, nie pochodzi od niego; oraz miłość, która pozwala zaakceptować i nie osądzać. Na zakończenie ks. prof. Szewczyk życzył katechetom, by w swojej posłudze byli „świętymi karmicielami głodnych Boga”.

Mszy św. przewodniczył abp Andrzej Przybylski, metropolita katowicki. Zwracając się do nauczycieli przypomniał, że wielu słuchaczy nauk Jezusa także mówiło o Nim „nauczyciel”. – Warto sobie o tym przypominać, kiedy może czujemy, że nasze powołanie i ta misja nie są najważniejsze, że może pośród innych zawodów jesteśmy jeszcze jedną profesją. Mamy do wykonania jeszcze jakieś jedno z wielu równie ważnych zadań. Jezus jest nauczycielem. To powinno nam dużo pomóc. Uczestniczymy w Jego nauczycielskiej misji. On jako nauczyciel doskonale nas rozumie, bo i Jego uczniowie też byli różni. Jedni byli bardzo pojętni i poszli za Nim. Inni wzdrygali się na Jego naukę i mówili: „trudna jest ta mowa”, cynicznie odchodzili od Niego. Nikt tak bardzo nie rozumie drugiego nauczyciela, jak nauczyciel Jezus Chrystus. Bądźcie zawsze tego pewni i w swoich sukcesach, i w swoich wątpliwościach – przekonywał.

Odniósł się także do jubileuszu stulecia archidiecezji i osoby papieża Piusa XI, którego decyzją powstała. – Ale dziś, kiedy przychodzimy, by przypomnieć sobie ten moment początków Kościoła katowickiego, papieża Piusa XI, to jako wychowawcy, pedagodzy, katecheci powinniśmy sobie też przypomnieć, że ten papież jest też autorem encykliki o wychowaniu chrześcijańskim młodzieży. Dlaczego papież postanowił wtedy, sto lat temu, napisać taką encyklikę, która tylko i wyłącznie dotyka tajemnicy szkoły, tajemnicy wychowania chrześcijańskiego? Bo w jego czasach działo się coś podobnego, co wraca dzisiaj w naszych czasach. Pojawiły się różne pomysły na edukację, na wychowanie. Pojawiły się takie koncepcje naturalistyczne, że Bóg do wychowania jest w ogóle niepotrzebny, że najlepiej religię odsunąć od kształtowania i rozwoju człowieka, bo mamy się zająć tylko jego naturą – przypomniał abp Przybylski. – Mamy rozwijać w nim tylko to, co naturalne, zbadane, biologiczne, psychologiczne. W nurcie tych różnych pojawiających się myśli w tamtym czasie zaczęła się też bitwa o kształt szkoły. Walka o tak zwaną świecką szkołę, że trzeba już skończyć z jakimś monopolem Kościoła na szkołę – dodał. Przywołał encyklikę Divini Illius Magistri, w której papież Pius XI podkreślił, że Jezus Chrystus jest Boskim nauczycielem. – To nie jest pedagogika Kościoła, takiego czy innego wierzącego w Kościele. To jest pedagogika Boskiego nauczyciela, Boska pedagogika. I z jednej strony to nam mówi, że my nie możemy tego nie głosić, choćby nam zakazywano, bo my w to naprawdę wierzymy. To nie wynika z interesu jakiejś organizacji religijnej, ale to wynika z naszej wiary: w Boga, w Jezusa, wiary w te wszystkie treści, które Jezus nam przekazuje. To też jest powód, żeby jako ludzie wierzący, wierzący nauczyciele, nauczyciele religii, żebyśmy się wyzbyli kompleksów, że nie mamy nic do zaproponowania, że świat nas wyprzedził w wychowaniu, w koncepcji na wychowanie. Nie miejcie kompleksów, nie dajcie się zepchnąć w kąt i wystraszyć, że może głosicie coś nietrafnego, nieudanego, niemodnego. Jesteście po stronie Boskiego pedagoga. Głosicie pedagogię nie ludzką, ale Boską – zaznaczył metropolita.

Abp Przybylski przypomniał również, że Ojciec Święty w przywołanej encyklice podkreślił, że „wychowanie chrześcijańskie spośród wszystkich propozycji, jakie ma świat na wychowanie człowieka, jest najdoskonalsze”. – Z pokorą wyznał, że nie jest najdoskonalsze co do dydaktyki, metodyki. Pewnie ci, którzy uczą innych rzeczy, może nas prześcigają poziomem wykształcenia, metodami, których używają, dydaktyką, jaką prezentują swoje treści. Może czasem jesteśmy w tym słabsi, może jesteśmy w tym mniej doskonali jak ci, którzy uczą światowych rzeczy. Ale nie o dydaktykę tu chodzi, nie o metodę, ale o treści i cele. I papież przypominał wszystkim chrześcijańskim pedagogom: ta Boska pedagogika wychowuje i potrzebna jest drugiemu człowiekowi nie tylko do życia na tym świecie. Ona dotyczy zbawienia, dotyczy życia wiecznego. Wszystkie inne umiejętności, sprawności, przedmioty są niesłychanie ważne, żeby zrozumieć ten świat, ale wychowanie chrześcijańskie, oprócz zrozumienia tego świata, prowadzi i wychowuje do życia wiecznego. A przecież wszyscy umrzemy. A przecież wszyscy idziemy w jedną stronę. A przecież Pan Jezus życie oddał dla naszego zbawienia, bo ono ostatecznie jest najważniejsze – mówił abp A. Przybylski.

Przypomniał także, że nauczyciele oprócz ludzkich zabiegów skutecznego przekazywania wiedzy mają „pomoce nadprzyrodzone”. – Mamy modlitwę, mamy sakramenty święte, mamy takie wstawianie się przed Panem Bogiem i Bożą asystencję w tym wszystkim dziele, które robimy. I dlatego tu jesteśmy też. Nie tylko kształcimy dzisiaj warsztat metodyczny, ale klękamy przed Najświętszym Sakramentem, modlimy się za siebie, za naszą misję. Modlimy się za nasze szkoły, placówki, za naszych uczniów, kolegów, nauczycieli, za rodziców. Nie zapomnijcie o tym, że oprócz różnych dydaktycznych, bardzo ważnych środków macie środki nadprzyrodzone. Jak często modlicie się za swoją szkołę? Czy modlicie się za swoich uczniów? A może szczególnie za tych, z którymi się nie możecie dogadać i którym jest trudno – wskazywał metropolita. I zaprosił nauczycieli, by w swojej codziennej pracy starali się z każdego wydobywać „to, co Bóg w niego schował: jego ludzką godność, jego pragnienie szczęścia, poszukiwanie prawdy, jego pytanie o Boga”.

Odnosząc się do prowadzonego w przestrzeni publicznej sporu o edukację zdrowotną, bp Przybylski zaznaczył, że we wszystkim liczy się „dobry projekt”. – W tym programie jest mnóstwo naprawdę bardzo ważnych rzeczy, bardzo ważnych treści wychowawczych i my nie chcemy tego nie zauważyć, zanegować. Ale nam chodzi o jakąś wizję: można sobie do budowy domu zgromadzić najlepsze, najnowocześniejsze materiały budowlane, ale jak się nie ma dobrego projektu, jak się nie rozumie, że dom trzeba zbudować na fundamentach, to to nie wystarczy. Nawet z bardzo dobrego materiału, bez mądrej wizji, bez fundamentów można poskładać dom, który się szybko rozsypie. I Pan Jezus mówi o tym domu. Dlatego my chcemy tym młodym ludziom też służyć, by nie tylko dać im materiały, informację, ale jakąś spójną, zintegrowaną wizję siebie, wizję rodziny, wizję małżeństwa – zaznaczył.

Zgodnie z tradycją spotkań inaugurujących nowy rok katechetyczny, nauczyciele rozpoczynający pracę w szkole złożyli uroczyste wyznanie wiary. „Wierzę mocno i wyznaję wszystkie i poszczególne prawdy zwarte w symbolu wiary” – powiedzieli, rozpoczynając wspólnie credo. Natomiast na zakończenie Mszy św. metropolita katowicki podziękował nauczycielom, którzy kończą swoją posługę.