Niy bōj sie ślōnskich chroboczkōw

Tym, którzy chcą nie tylko gŏdać, ale też czytać i pisać po ślōnsku, przez cały rok szkolny towarzyszą Paulek i jego kamraci i kamratki, czyli Hanik, Anka i Maryjka. To tylko jedna z publikacji po śląsku, jakie w ostatnim czasie ukazały się nakładem Biblioteki Śląskiej. – Nie możemy lekceważyć tego, co jest naszym lokalnym dziedzictwem – podkreśla dr Artur Madaliński, dyrektor Biblioteki Śląskiej. – Ośmielę się powiedzieć, że istnieje w ostatnich latach coś w rodzaju mody na śląskość. Ale nie dlatego wydaliśmy te cztery pozycje: ta tożsamość lokalna, tożsamość śląska jest dla działań Biblioteki po prostu kluczowym rejestrem. W efekcie rodzi się wiele rozmaitych przedsięwzięć związanych z szeroko rozumianą śląską kulturą. Jednym z nich było przetłumaczenie fragmentów „Kordiana” na język śląski. Odczytaliśmy je w czasie Narodowego Czytania. Ten przekład Mirosława Syniawy tak się spodobał, że postanowiliśmy pójść krok dalej i cały dramat Słowackiego przełożyć na język śląski. To pokazało, że śląski jest takim językiem, który, teraz posłużę się kolokwializmem, „udźwignie” teksty nie tylko popularne. Że to nie tylko język codziennej komunikacji, ale na język śląski z powodzeniem mogą być przekładane także teksty, o których wielu myśli, że są poza zasięgiem śląszczyzny. Okazało się, że „Kordian” – jeden z najważniejszych tekstów kanonu polskiej literatury i kultury w ogóle wspaniale brzmi po śląsku – zauważa A. Madaliński.