Bp Wodarczyk: przykazania nie są czymś opcjonalnym

Umiłowani w Chrystusie Panu, Bracia i Siostry,
Drodzy członkowie Ruchu Światło-Życie, Moderatorzy, Animatorzy, Uczestnicy, Małżonkowie z Domowego Kościoła, Młodzieży i Dzieci.

Dzisiejsza niedziela to czas, kiedy tradycyjnie spotykacie się w naszej archikatedrze, aby podziękować dobremu Bogu za piękny i owocny czas wakacyjnych rekolekcji oazowych. Równocześnie przychodzicie, aby rozpocząć kolejny rok pracy formacyjnej w grupach i kręgach parafialnych, w roku poświęconym tematowi „Posłani z misją”. To zadanie ważne, abyście mieli świadomość, że ta misja, która dotyczy każdego z was, młodych i dorosłych,  zaczyna się najpierw od bycia uczniami Chrystusa, którzy potem stają się Jego świadkami we współczesnym świecie, który naszego świadectwa bardzo potrzebuje.
 

Moi Drodzy,
Dzisiejsza niedziela zbiegła się z 85. rocznicą wybuchu drugiej wojny światowej, która była konsekwencją jawnego odrzucenia najbardziej fundamentalnych Bożych przykazań stanowiących gwarancję życia, rozwoju i poszanowania ludzkiej godności. Była ona skutkiem działań ludzi, którzy uważali się za władców tego świata i za władców narodów. Była ona ludobójczym wyrazem ideologii, dla których Boże prawa nie mają znaczenia.

I dzisiaj nie żyjemy w łatwych czasach – nie wiemy, co mogą nam one jeszcze przynieść. Również i dzisiaj jednym z głównych celów niektórych myślicieli czy współczesnych ideologii jest dalsza próba dyskredytacji słowa Bożego. A dokonuje się to poprzez dyskredytację Kościoła, chrześcijaństwa i chrześcijańskiej kultury. Niektórzy posuwają się również do dyskredytacji Biblii, twierdząc, że jest ona po prostu jakąś tam archaiczną księgą, która nie ma nam nic więcej do powiedzenia ani nauczenia; że straciła swoją ważność i powagę. Mamy wrażenie, że o wiele bardziej imponujące są stwierdzenia, komentarze i „mądrości” ideologicznych myślicieli mediów społecznościowych. Bo dzisiaj praktycznie każdy może za pośrednictwem mediów społecznościowych stać się guru mądrości i „prawdy”. Tak bardzo często różnorakie media nafaszerowane są fałszywymi wiadomościami, a fakty są skrupulatnie pomijane, manipulowane, instrumentalizowane i ideologizowane. Ataki na wszelakie dzieła ewangelizacji i kultury w naszej Ojczyźnie – Polsce, są również tego wyrazem. W imię wolności słowa i wolności do artystycznych kreacji często wyśmiewa się wartości religijne, zwłaszcza wartości chrześcijańskie. Przykładem tak rozumianej „wolności” i wręcz nienawiści do tego co jest najświętsze dla chrześcijan mogą być ostatnie Igrzyska Olimpijskie w Paryżu, podczas których, na otwarciu, w arogancki sposób obrażano chrześcijańskie uczucia religijne. W imię relatywizacji pojęcia demokracji odbiera się wolność i swobodę wypowiedzi, a sama szala tego co powinno być sprawiedliwe często przesuwa się tylko w jedną stronę.

W obliczu tego wszystkiego wielu chrześcijan jest zdezorientowanych. Nie bardzo wiedzą, komu ufać, komu wierzyć, za kim podążać. Wielu młodych ludzi nie uważa już Jezusa za prawdziwy ideał swojego życia, zamieniając Go na różnych rewolucjonistów, których ręce są pełne przemocy i krwi wielu niewinnych ludzi.

Dzisiejsze słowo Boże pozostaje żywe i aktualne. W tak bardzo skomplikowanym kontekście społeczno-politycznym, który ma również wpływ na naszą wiarę i na chrześcijańską i kościelną postawę, trzeba nam wsłuchać się w to słowo Boże i nim oświecać wątpliwości, które zostały zasiane w naszych starcach i umysłach.

Dzisiejsze pierwsze czytanie przypomina nam, że jako chrześcijanie mamy obowiązek poznać, przestrzegać i stosować w praktyce prawo Boże, czyli przykazania, które są częścią naszej ludzkiej egzystencji. One nie są czymś opcjonalnym, ale są one naszą siłą, naszą mądrością i naszym obiektywnym spojrzeniem na świat i na rzeczywistość. To jest prawo Boże, które nie zniewala, lecz jest gwarancją życia i rozwoju człowieka, gwarancją rozwoju każdego z nas.

Z kolei słowa psalmu z dzisiejszej niedzieli, który jest modlitewną kontemplacją pierwszego czytania, zachęca nas do tego, abyśmy się stali mieszkańcami przybytku Pana niebios. I jest już nim ten, kto żyje bez zmazy, kto postępuje sprawiedliwie i nienagannie, kto zabiega o prawdę i strzeże języka przed oszczerstwami, kto nie postępuje przeciwko niewinnym i nie sądzi niesprawiedliwie, kto nie ubliża sąsiadom, ale szanuje tego, który jako wierzący oddaje cześć Bogu; kto dotrzymuje przysięgi nawet dla siebie niekorzystnej; kto nie wykorzystuję ekonomicznie swych bliźnich i nie poddaje się pokusie korupcji. To są bardzo konkretne wskazówki dla naszej codziennej egzystencji i dla naszego społecznego współżycia.

Drugie czytanie z Listu św. Jakuba Apostoła uświadamia nam, że słowo zasiane przez Ducha Bożego i przez nas przyjęte, pozostaje żywe, aktualne i przynosi obfite owoce. Jednakże, ważne jest, abyśmy się stali nie tylko zwykłymi słuchaczami Dobrej Nowiny, ale byśmy byli jej urzeczywistnieniem w konkretnym codziennym życiu, szczególnie w naszej chrześcijańskiej posłudze ubogim i samotnym.

A dzisiejsza Ewangelia poucza nas, że zawsze powinniśmy zawierzyć słowu i przykazaniom, a nie jakimkolwiek dziełom ludzkim, które tak bardzo często mogą być manipulowane i zniekształcane. Prawdziwa religia, prawdziwe uwielbienie muszą wypływać z serca pełnego wiary i miłości do Pana Jezusa i do Jego Kościoła, a nie po prostu z przestrzegania zasad, do których nie jesteśmy przekonani albo które zostały nam przez kogoś narzucone. Konieczne jest, abyśmy zatroszczyli się o nasze serca, kształtując je przez wsłuchanie się w słowo Boże, tak by stało się ono źródłem dobra, a nigdy zła i nienawiści.

Moi Drodzy,
Pozwólcie jeszcze, że przekażę wam dwie ważne sprawy. Pierwsza to słowa polskich biskupów, które dotyczą bardzo ważnej kwestii, jaką jest nauka religii w szkole, na która uczęszczają obecni tu młodzi ludzie, także dzieci z rodzin z Domowego Kościoła. Te słowa Pasterzy niech będą dla młodych zachętą, aby w tych zajęciach uczestniczyć, a dla rodziców z Domowego Kościoła zobowiązaniem, aby o te zajęcia dla swoich dzieci, a czasem już wnuków zabiegać, bo to rodzice powinni mieć decydujący wpływ na to, jak wygląda rzeczywistość szkolna, bo to są wasze dzieci. 

Pasterze mówią do Was takie słowa, które są dziś odczytywane we wszystkich parafiach:

„Rozpoczyna się nowy rok szkolny. Oddajemy ten czas nauki i wychowania w opiekę Pana Boga. Niech Chrystus, Nauczyciel nauczycieli, obdarza wszystkich potrzebnymi łaskami. W sposób szczególny zwracamy się do Was, Czcigodni Rodzice, prosząc abyście podejmowali troskę o wychowanie w wierze Waszych dzieci. Dziękujemy Wam za posyłanie ich na lekcje religii. To jest realizacja Waszego zobowiązania wyrażonego podczas zawierania sakramentu małżeństwa i potwierdzonego przy chrzcie Waszych dzieci. Dzięki nauce religii Wasze dzieci mają możliwość poznawania wiedzy o Bogu i kształtowania postaw z niej wypływających. Lekcja religii ma też wielkie znaczenie wychowawcze. Pomaga formować sumienia, charaktery i postawy młodych ludzi. Kształtuje postawy społeczne, uczy miłości bliźniego, wrażliwości, otwartości, empatii i współpracy. Lekcja religii to także cenna pomoc dla zrozumienia własnej kultury i historii. 

Was, Drodzy Uczniowie, zachęcamy do udziału w zajęciach lekcji religii w szkole. Skorzystajcie z tej szansy głębszego poznania Boga. Jeśli trzeba, podejmijcie wysiłek, aby pokonać pojawiające się trudności. Wybierając zajęcia z religii dajecie piękne świadectwo własnej wiary.

Wyrażamy wielką wdzięczność wszystkim osobom zaangażowanym w dzieło lekcji religii w szkole. Dziękujemy dyrekcjom i organom prowadzącym szkoły za troskę, aby nauczanie religii odbywało się w odpowiednich warunkach. Dziękujemy Wam, Drodzy Katecheci, którzy ucząc o Bogu i wychowując w duchu chrześcijańskich wartości codziennie towarzyszycie dzieciom i młodzieży w wędrówce przez życie. Dziękujemy Wam, Nauczyciele i Wychowawcy za Waszą ciężką pracę. Dziękujemy za nieustanną gotowość podejmowania posługi nauczania i wychowywania. 

Jednocześnie chcemy potwierdzić, że nie zgadzamy się z decyzjami Ministerstwa Edukacji Narodowej odnośnie organizacji lekcji religii w szkole. Wyłączenie oceny z lekcji religii ze średniej ocen i łączenie klas uważamy za krzywdzące i niesprawiedliwe. Podobnie odczytujemy zapowiedzi redukcji godzin i umieszczanie zajęć lekcji religii na pierwszej i ostatniej godzinie. Przypominamy, że zmiany w rozporządzeniu o organizacji lekcji religii z 1992 roku powinny być zawsze podejmowane w porozumieniu z Kościołami i związkami wyznaniowymi. Powinny dokonywać się na drodze dialogu i zgodnie z obowiązującym prawem. Wyrażamy nieustanną gotowość do takiego dialogu.

Na nadchodzący rok 2025 otrzymujemy dar Świętego Roku Jubileuszowego ogłoszonego przez papieża Franciszka. Otwierajmy się na Boga, abyśmy w myśl przesłania Roku Świętego stawali się Pielgrzymami nadziei w dziele wychowania w wierze. Na nowy rok szkolny życzymy wszystkim Bożego błogosławieństwa”.

Moi Drodzy 
W końcowych słowach biskupi polscy wspominają o tym, że rok 2025 obchodzić będziemy jako Rok Święty pod hasłem „Pielgrzymi nadziei”. Również nasza archidiecezja katowicka będzie obchodzić od 23.11.2024 Rok Jubileuszowy z okazji 100-lecia powstania diecezji katowickiej. Dlatego gorąco was proszę i zachęcam, abyście włączyli się jako Ruch Światło-Życie w to jubileuszowe świętowanie, byście stawali się „Pielgrzymami i Znakami nadziei” w dzisiejszym świecie, zapalali „pochodnie nadziei”, gdyż „nie możemy uciekać od świata, ale musimy ukochać ten czas, w którym Bóg umieścił nas nie bez powodu”. 

W świetle powyższej myśli Papieża można powiedzieć, że dla naszej archidiecezji, podobnie jak dla całego polskiego Kościoła, istotą naszego roku jubileuszowego, roku świętego, powinno stać się podsycanie nadziei we wspólnocie wiernych (czyli duchownych, konsekrowanych i świeckich) naszej archidiecezji. A powinno się to realizować poprzez zasadnicze elementy każdego Roku Świętego takie jak:
- pielgrzymowanie do naszej Archikatedry z wiernymi poszczególnych parafii i dekanatów, 
- pielgrzymowanie do Rzymu i sanktuariów obdarzonych darami odpustu roku jubileuszowego, 
- dziękczynienie, 
- nawrócenie, pokutę, 
- odnowienie przymierza z Bogiem, 
a także poprzez wskazane przez Papieża 3 powinności, aby: 
- podjąć trud stworzenia na nowo klimatu nadziei i zaufania jako znaku odrodzenia, którego wszyscy pilnie potrzebujemy; 
- „na nowo odkryć sens powszechnego braterstwa, wstąpić na drogę kontemplowania piękna stworzenia i większego zatroskania o nasz wspólny dom”
- kontynuować i intensyfikować działania celem czynienia Kościoła bardziej synodalnym i misyjnym.

Papież wzywa nas do bycia „namacalnymi znakami nadziei”, do podsycania nadziei w sobie nawzajem i w świecie, poprzez:
- rozważanie słowa Bożego, 
- modlitwę, 
- codzienne wybory stylu życia opartego na nadziei, a nade wszystko przez spoglądanie na wszystko oczyma wiary i dzielenie się ze wszystkimi nadzieją i radością Chrystusa Zmartwychwstałego.

Moi Drodzy, 
Jeśli podejmiecie te zadania to z całą pewnością staniecie to na pewno zrealizujecie swoje powołanie do misji. Niech to słowo zakończy modlitwa papieża Franciszka na rok jubileuszowy, którą możecie odmawiać codziennie w czasie nowenny 9 tygodni, która rozpoczniemy w naszych parafia w niedzielę 22.09.2024 i przez cały rok jubileuszowy:

Ojcze, który jesteś w niebie, niech wiara, którą nam dałeś w Twoim Synu Jezusie Chrystusie, naszym Bracie, i płomień miłości rozlany w naszych sercach przez Ducha Świętego, obudzą w nas błogosławioną nadzieję na przyjście Twojego Królestwa. Niech Twoja łaska przemienia nas w pracowitych siewców ewangelicznych ziaren, które będą zaczynem ludzkości i kosmosu, w ufnym oczekiwaniu nowego nieba i nowej ziemi, gdy moce Zła zostaną pokonane, a Twoja chwała objawi się na wieki. Niech łaska Jubileuszu ożywi w nas,  Pielgrzymach nadziei, pragnienie dóbr niebieskich i rozleje po całej ziemi radość i pokój naszego Odkupiciela. Tobie Boże, błogosławiony po wsze czasy, niech będzie cześć i chwała na wieki. Amen.
 

Bp Adam Wodarczyk