Oddanie 33: wtorek 23 kwietnia (dzień 16)

Przed rozpoczęciem rozważania
Wycisz swój umysł i swoje serce. Duchowe wyciszenie jest naszą otwartością na łaskę. Modlitwę do Ducha Świętego postaraj się odmówić spokojnie i powoli, wczuwając się sercem w każde ze zdań. 

Modlitwa do Ducha Świętego św. Miriam Arabki. 
Duchu Święty, natchnij mnie.
Miłości Boża, pochłoń mnie.
Drogą prawdy prowadź mnie!
Maryjo, Matko moja, spojrzyj na mnie.
Z Jezusem błogosław mnie!
Od wszelkiego zła,
Od wszelkiego złudzenia,
Od wszelkiego niebezpieczeństwa zachowaj mnie!

Akt zawierzenia rekolekcji świętemu Józefowi    
Święty Józefie, któremu Dobry Bóg zawierzył opiekę nad Jezusem i Maryją,    
zawierzam dziś Tobie te rekolekcje i proszę Cię
w imię Twojej miłości do Jezusa i Maryi:
opiekuj się mną i wszystkimi, którzy te rekolekcje przeżywają,
strzeż nas na drodze do Niepokalanego Serca Maryi,    
wyproś nam u Dobrego Boga łaskę świadomego i głębokiego poświęcenia się Sercu Twojej Umiłowanej Oblubienicy, Maryi,
abyśmy oddając się Jej całkowicie, znaleźli się w bezpiecznym schronieniu Jej Niepokalanego Serca, które jest dla nas wielkim darem
Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.

ROZWAŻANIE DNIA 
Źródło
Pierwszym i najważniejszym poświęceniem świata Niepokalanemu Sercu Maryi było Wcielenie Jezusa. W łonie Maryi zostało wtedy zamknięte całe stworzenie. To poświęcenie zostało przez Jezusa uroczyście ogłoszone na Krzyżu w słowach: Oto syn twój – Oto Matka twoja.
Podkreślał to w Fatimie Jan Paweł II, mówiąc: „Poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Matki oznacza powrót pod krzyż Syna. Oznacza poświęcenie świata przebitemu sercu Zbawiciela, przyprowadzenie go z powrotem do źródła jego odkupienia”.
Uczestnikami tego poświęcenia staliśmy się przez Chrzest Święty, który włączył nas w życie Jezusa.

Okrzyk radości
„Chwała! Chwała! Chwała Jezusowi! Cześć i chwała Maryi! Serce Ojca Świętego, złote serce, zdecydowało o poświęceniu świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Jakie szczęście, jaka radość dla świata z bycia poświęconym, z przynależności bardziej niż kiedykolwiek dotąd do Matki Jezusa! ŚWIAT NALEŻY JUŻ DO BOSKIEGO SERCA JEZUSA, A TERAZ BĘDZIE NALEŻAŁ DO NIEPOKALANEGO SERCA MARYI!” (Pasek-Paszkowska, Bordas Cornet, Kochać, cierpieć, wynagradzać ).
Taki okrzyk radości wydobył się z ust błogosławionej Alexandriny Marii da Costa – 22 maja 1942 roku, kiedy to otrzymała wewnętrzne światło o tym, że papież Pius XII podjął już decyzję o poświęceniu świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Pierwszy akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi miał miejsce 31 października 1942 roku. 

Wypełnieniem i celem tego aktu jest nasze osobiste poświęcenie się Maryi.
Dlatego też św. Paweł VI, który poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi w 1964 roku, cztery lata później wołał: „[...] zachęcamy wszystkich synów Kościoła, aby osobiście ponowili to poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Matki Kościoła; aby też, stwierdzając ten wspaniały znak pobożności całym swym postępowaniem, starali się coraz doskonalej wypełniać wolę Bożą, naśladować ze czcią Królową Niebios i służyć Jej w duchu synowskim” (Signum Magnum, nr 8).

Wracajmy nieustannie do tego wezwania Matki Bożej – tak jak to zresztą podkreślał sam Jan Paweł II: „Wezwanie Maryi nie jest jednorazowe. Jej apel musi być podejmowany z pokolenia na pokolenie, zgodnie z coraz nowymi «znakami czasu». Trzeba do niego nieustannie powracać. Trzeba go podejmować wciąż na nowo”

LEKTURA DUCHOWA

Akt poświęcenia świata przez Jana Pawła II – proklamowany trzykrotnie: 13.05.1982; 16.10.1983; 25.03.1984
„Zawierzając Ci, o Matko, świat, wszystkich ludzi i wszystkie ludy, zawierzamy Ci także samo to poświęcenie za świat, składając je w Twym macierzyńskim Sercu.
O Serce Niepokalane! Pomóż nam przezwyciężyć grozę zła, które tak łatwo zakorzenia się w sercach współczesnych ludzi – zła, które w swych niewymiernych skutkach ciąży już nad naszą współczesnością i zdaje się zamykać drogi ku przyszłości!
Od głodu i wojny – wybaw nas!
Od wojny atomowej, od nieobliczalnego samozniszczenia, od wszelkiej wojny – wybaw nas!
Od grzechów przeciw życiu człowieka od jego zarania – wybaw nas!
Od nienawiści i podeptania godności dziecka Bożego – wybaw nas!
Od wszelkich rodzajów niesprawiedliwości w życiu społecznym, państwowym i międzynarodowym – wybaw nas!
Od deptania Bożych przykazań – wybaw nas!
Od usiłowań zadeptania samej prawdy o Bogu w sercach ludzkich – wybaw nas!
Od grzechów przeciw Duchowi Świętemu – wybaw nas! Wybaw nas!
Przyjmij, o Matko Chrystusa, to wołanie nabrzmiałe cierpieniem wszystkich ludzi! Nabrzmiałe cierpieniem całych społeczeństw! Niech jeszcze raz objawi się w dziejach świata nieskończona potęga Miłości miłosiernej! Niech powstrzyma zło! Niech przetworzy sumienia! Niech w Sercu Niepokalanym odsłoni się dla wszystkich światło nadziei!”

ŚWIATŁO: ALEXANDRINA MARIA DA COSTA I POŚWIĘCENIE ŚWIATA NIEPOKALANEMU SERCU MARYI

25 kwietnia 2004 roku Jan Paweł II beatyfikował Alexandrinę Marię da Costa, nazywaną „fatimską mistyczką”.
Ta młoda dziewczyna została wybrana przez Jezusa, by przekazać papieżowi i całemu światu naglącą prośbę Zbawiciela. 30 czerwca 1935 roku Pan Jezus zwrócił się do Alexandriny tymi słowami: „Kiedyś prosiłem o poświęcenie rodzaju ludzkiego Mojemu Boskiemu Sercu. Dziś proszę o poświęcenie go Niepokalanemu Sercu Mojej Matki” Pasek-Paszkowska, Bordas Cornet, Kochać, cierpieć, wynagradzać...).

Podwójna misja: Eucharystia i Niepokalane Serce
Również w misji błogosławionej Alexandriny objawia się tajemnica jedności Serc Jezusa i Maryi. Jej misja była podwójna: doprowadzić do poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi oraz rozpalić na nowo w sercach miłość do Jezusa ukrytego w Eucharystii. Temu drugiemu celowi służył cud wieloletniego spożywania wyłącznie Eucharystii. Sam Pan Jezus wyjaśnił jej tę misję: „Córko, umieściłem cię w świecie i sprawiłem, że karmisz się tylko Mną, aby udowodnić światu, co może Eucharystia, czym jest Moje życie w duszach: światłem i zbawieniem ludzkości” (Pasek-Paszkowska, Bordas Cornet, Kochać, cierpieć, wynagradzać...).

WEZWANIE DNIA
Zapraszamy cię dziś do zrobienia kilku prostych rzeczy, aby od tego roku – świadomie i zgodnie z wolą Bożą przeżywać święto Maryi Królowej:

1. Weź swój kalendarz oraz telefon i zapisz w nim tę datę: 22 SIERPNIA. 
2. Zapisz przy tej dacie słowa papieża Piusa XII, które są dla nas wyrazem woli Bożej: Równocześnie ZARZĄDZAMY, aby w tym dniu odnawiano poświęcenie ludzkości Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny.
3. Postanów sobie, aby w tym roku przeżyć ten dzień w pełni świadomie – możesz to uczynić, przygotowując się do niego duchowo poprzez modlitwę oraz duchowe rozważania.
4. Zaproś kapłanów, aby tego dnia: 22 sierpnia – odnawiać w parafiach poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi. Jest bardzo wielu kapłanów, którzy kochają Matkę Bożą, a nie odnawiają tego poświęcenia tylko dlatego, że o tym nie wiedzą. Do takiego odnowienia można użyć aktu Piusa XII lub np. aktu Jana Pawła II czy Benedykta XVI.

ŚWIATŁO SŁOWA
„Bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak szeol” (PnP 8,6)
„Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona” (Iz 9,6)

MAŁY WIECZERNIK MODLITWY
Znajdź dziś 5–15 minut na modlitwę osobistą w ciszy.
Módl się tak, jak cię poprowadzi twoje serce.
Możesz trwać w ciszy. Możesz rozmawiać z Jezusem, zadając konkretne pytania.
Możesz zaprosić Maryję i modlić się w Jej obecności.
Czas osobistej modlitwy to najważniejszy czas tych rekolekcji.

AKT STRZELISTY
Akt strzelisty to krótkie wezwanie, które można sobie w duchu wielokrotnie powtarzać. Unosi ono nasze serce do Boga i sprawia, że możemy coraz głębiej przyjmować i doświadczać prawdy, którą wyraża. Powtarzaj w swoim sercu słowa aktu strzelistego przez cały czas trwania rekolekcji Oddanie33. Czyń tak jak siostra Dulcissima, która na wzór Maryi zachowywała te sprawy w swoim sercu i rozważała je. 

AKT STRZELISTY OD SIOSTRY DULCISSIMY
Jezu, napełnij mnie dziecięcą miłością, którą miałeś do Maryi!

DZIĘKCZYNIENIE
Podziękuj Panu Bogu, odmawiając trzykrotnie modlitwę: 
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

ŚWIADECTWO
Jesteśmy małżeństwem usilnie walczącym o potomstwo...
Mam na imię Maciek i wraz z moją żoną Anią od 8 lat jesteśmy małżeństwem, usilnie walczącym o potomstwo. Mieliśmy jechać na wakacje, a w przeddzień wyjazdu żona zrobiła rutynowy test ciążowy. Nie wiązaliśmy z tym testem żadnych nadziei. Naszym oczom objawiły się dwie kreski. Po powrocie do domu obwieściliśmy wieści najbliższej rodzinie, choć była w tym jeszcze spora doza niepewności i lęku. Znaliśmy już bowiem gorzki smak poronienia. W tym czasie usłyszeliśmy o 33-dniowych rekolekcjach. Obejrzeliśmy z żoną „Dzień 1". Żona zasnęła, a ja pogrążyłem się w modlitwie, która była inna niż zawsze. Pełna emocji, od płaczu do ukojenia, od smutku do radości. Oglądaliśmy Was codziennie, rozważając przedstawiane prawdy. 
Dziecko, które już na samym początku ofiarowaliśmy Maryi, żyje, rozwija się, ma świetne wyniki, serduszko bije, a dziś po raz pierwszy pomachało rączką na USG. Co najciekawsze, dzieciątko wzrastało równomiernie z numeracją filmów. Gdy oglądaliśmy „Dzień 16" mierzyło 1,6 cm. Gdy oglądaliśmy „Dzień 21" miało już 2,1 cm. Wczoraj skończyliśmy oglądać, a dziś dzidzia mierzy 3,4 cm. No jeśli to nie jest cud, to ja już nie wiem, co mogłoby nim być.
Rekolekcje nauczyły mnie, jak modlić się z Maryją. Z bólem muszę przyznać się, że nigdy nie interesowałem się Matką Bożą. Maryja zawsze stała gdzieś z boku, w cieniu. Dzięki Waszym rekolekcjom to się zmieniło. Jeszcze raz z całego serca serdecznie Wam dziękujemy i czekamy na kolejne inicjatywy.
Maciek i Ania