Szłam na skróty do wioski, żeby tam katechizować. W ostatniej chwili zauważyłam, że coś na ziemi się wije. To był pyton, bardzo gruby i dłuższy niż ten pokój – mówi siostra Sabina. Rozmawiamy w klasztorze sióstr boromeuszek w Piekarach Śl.-Dąbrówce Wielkiej, rodzinnej miejscowości zakonnicy. – Pełznął sobie przez las. Głowę miał już daleko ode mnie. Kiedy pytonowi nie wchodzi się w drogę, to niekoniecznie coś człowiekowi zrobi. Pewnie gdybym mu nadepnęła na ogon, to miałby co jeść, ale wtedy byłam chudsza – śmieje się.