Abp senior Wiktor Skworc dziękuje osobom, z którymi współpracował

Zamieszczamy tekst podziękowania abp. seniora Wiktora Skworca.

"Soli Deo honor et gloria".

Bracia i Siostry!

Drogi abp Adrianie, mój następco w posłudze biskupów katowickich.

Podziękowanie

1. Kiedy z dniem dzisiejszym - z woli papieża Franciszka - staję się biskupem emerytem czy też biskupem seniorem, przypominam sobie wejście w kapłaństwo; dzień święceń prezbiteratu i prymicji, które celebrowałem w środę wielkanocnego tygodnia. Na kilka chwil - przybył na spotkanie przy stole - ówczesny rektor seminarium duchownego abp Stanisław Szymecki; przybył i przemówił do neoprezbitera, akcentując przede wszystkim potrzebę zachowania postawy dyspozycyjności wobec potrzeb Kościoła. Wiele razy przypomniałem sobie jego słowa, kiedy Kościół katowicki - przez swoich pasterzy - zlecał nowe zadania, obowiązki. Tak było przez pierwsze 25 lat posługi prezbitera.

Na progu drugiego 25-lecia posługi wezwania stawiali papieże; najpierw Jan Paweł II; potem Benedykt XVI i na końcu papież Franciszek. I wszystkim trzem pasterzom Kościoła powszechnego jestem wdzięczny za zaufanie, posłanie do Tarnowa i Katowic, a teraz za zwolnienie z urzędu.

2. Dziś - nawiązując do napisanych w ostatnim słowie pasterskim podziękowań i do wypowiedzianych w minioną niedzielę podczas pielgrzymki do MB Piekarskiej - chciałbym żywym słowem podziękować wszystkim wam tu obecnym i nieobecnym - posługującym w bogatych strukturach archidiecezji katowickiej. Wiemy, że struktury same nie działają. Działają w nich ludzie i to od nich zależy jak struktury funkcjonują i jak są oceniane. Jestem przekonany, że dominujące było i jest przekonanie, iż mamy w Kościele tylko i wyłącznie funkcję służebną, dlatego - wybaczcie, że wybiórczo - podziękuję tylko niektórym „służącym”, bo inaczej litania wdzięczności trwałaby nieskończenie długo...

Skoro Deus Caritas est, chcę podziękować najpierw pracownikom Caritas - za codzienność i nadzwyczajne akcje. Za pomoc w czasie covidowym i teraz w czasie ukraińskiej wojny. Myślę też z wdzięcznością o naszym hospicjum i Domu św. Józefa.

Moimi najbliższymi współpracownikami - zarówno w Tarnowie jak i w Katowicach byli biskupi współpracownicy. To im składam szczere Bóg zapłać za „grę zespołową”; za działanie i wspólną modlitwę.

Jestem wdzięczny Wydziałowi Duszpasterstwa Rodzin za troskę o przygotowanie do małżeństwa i duszpasterstwo rodzin oraz za ducha inspirującej współpracy nie tylko z diecezjami w ramach metropolii.

Podobnie dziękuję Wydziałowi Duszpasterstwa - za szerokie działanie - wszak wszystko jest duszpasterstwem zgodnie z zasadą, że salus animarum suprema lex; za podjęcie wezwania jakim było przyjęcie pracy Komisji Duszpasterstwa KEP i nowe inicjatywy.

Trudno nie wspomnieć IGM i związanych z nim środków przekazu, zwłaszcza, że nasze sztandarowe medium GN świętuje swoje 100-lecie. Życzę następnych. Rzadko pamiętamy o Katolickim Telefonie Zaufania - jest i działa.

Pupilla oculi episcopi to seminarium duchowne. Bóg zapłać moderatorom za formację do kapłaństwa, za prowadzenie koniecznego roku propedeutycznego.

Metropolitalny Sąd - otrzymuje podziękowanie za prowadzenie swoistego duszpasterstwa, jakim jest sobotnie poradnictwo w sprawach małżeńskich.

Trudno nie wspomnieć z wdzięcznością o pobliskim kościele biskupa, o katedrze odnowionej i restaurowanej, a przede wszystkim służącej budowaniu wspólnoty Kościoła poprzez liczne, ponadparafialne celebracje, umacniające wspólnoty religijne, społeczne i zawodowe. Raduje też przestrzeń kultury, jaka wokół niej wyrosła.

No i temu domowi - Kurii Metropolitalnej - wszystkim tu pracującym i tworzącym klimat domu - szczere Bóg zapłać, zwłaszcza osobom życia konsekrowanego, w tym Siostrom Boromeuszkom. Bóg zapłać też wszystkim tworzącym klimat domu biskupa na ul. Domina 1; siostrom Służebniczkom i Kapelanowi.

Dziś.

3. Już kilka razy - w perspektywie dnia dzisiejszego - przeczytałem watykański dokument wydany jeszcze przez Kongregację ds. Biskupów pod tytułem „Biskup senior”. M.in. napisano w nim, że biskup senior "jest także zawsze wielkim orędownikiem" u Boga. Chciałbym nim być, trwając zawsze w duchu komunii z całą archidiecezjalną wspólnotą duchowieństwa i laikatu.

Życzenia.

4. A pod adresem następcy wypowiadam raz jeszcze słowa zawarte w słowie pożegnalnym:

"Bracia i Siostry! Przyjmijcie mojego następcę w duchu wiary! Módlcie się za Niego i wspierajcie. Niech nas prowadzi mocą i światłem Ducha Świętego; niech w myśl swego biskupiego zawołania: Pax Christi - buduje w Kościele katowickim, w metropolii i na Górnym Śląsku tak wszystkim potrzebny Chrystusowy Pokój".

A wszyscy bądźmy wierni programowi wypisanemu na katedrze: "Soli Deo honor et gloria".