Osiemnastym diakonem stałym w archidiecezji katowickiej został Dariusz Długajczyk z parafii św. Krzysztofa w Tychach. „Czy chcesz zachowywać i pogłębiać ducha modlitwy właściwej twojemu sposobowi życia i w tym duchu wiernie sprawować liturgię godzin w intencji Kościoła i całego świata?” – to jedno z pytań. Głośne: „Chcę” potwierdziło gotowość tyszanina do wzięcia na siebie obowiązków związanych ze stanem diakona stałego. – Ta myśl o diakonacie narodziła się we mnie w momencie, kiedy ksiądz proboszcz poprosił mnie, żebym został szafarzem. To było wielkie przeżycie, bo trochę nie dowierzałem, że ja mogę pełnić taką funkcję. To był moment przełomowy. Chwilę później zgłosiłem się do Ośrodka Formacji Diakonów Stałych. Razem ze mną dojrzewała do tej decyzji moja żona. A dzisiaj jestem w tym miejscu dzięki Panu Bogu. Czuję już tylko radość. Pan Bóg zabrał cały stres, tak jak Go prosiłem. Zwykle takimi dużymi momentami się bardzo denerwuję, a dzisiaj przyjmuję wszystko na spokojnie. Czuję, że to On mnie doprowadził do tego miejsca – mówił po uroczystej liturgii Dariusz Długajczyk. 


Szczęśliwa żona


Nowo wyświęconemu diakonowi towarzyszyli żona i syn. – Czuję radość i ulgę, że po pięciu latach formacji nadszedł ten moment. Że to już – mówiła Katarzyna. – Spełniło się marzenie mojego męża, jego powołanie. To też w jakiś sposób moje powołanie. Wielka radość, do której dojrzewałam. To był proces, w którym odkrywałam, że chcę być żoną diakona. Czas formacji, różnych doświadczeń dał dużo także i mnie. Dzisiaj mogę świadomie powiedzieć, że jestem szczęśliwa i cieszę się z powołania mojego męża – mówiła Katarzyna Długajczyk.


Nowo wyświęcony diakon przy ołtarzu będzie stawał z synem, siedmioletnim Dawidem. – Już od jakiegoś czasu tak się dzieje: syn rok temu był w Pierwszej Komunii Świętej i zaraz po niej został ministrantem – podkreślał dk. Dariusz.


Święceń diakonatu w Tychach udzielił bp Adam Wodarczyk. W swoim słowie przypomniał fragmenty czytania z Dziejów Apostolskich, które przybliżały genezę diakonatu. – Wybór, jakiego dokonano, nie był przypadkowy, albowiem szukano ludzi cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości! Postawiono kandydatom wysokie wymagania moralne i obyczajowe. Natomiast ich przydatność apostolską miała zweryfikować postawa służby, szczególnie w przestrzeni dzieł miłosierdzia – zauważył kaznodzieja.


Służyć to dawać się braciom


Biskup A. Wodarczyk zwrócił się także do przyjmującego święcenia diakonatu Dariusza. – Nie lękaj się, ponieważ twoją posługę będziesz sprawować w Kościele, który od zawsze powołany jest do służby i miłości. Służyć to dawać się braciom i siostrom w Chrystusie, z Jego wrażliwością, oddaniem i z Jego miłością. Służyć to być posłusznym nakazowi naszego Pana z dzisiejszej Ewangelii i naśladować Go jako Tego, „który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”. Dlatego daj Jezusowi swoje dłonie i swoje serce, użycz Mu swoich ust do przepowiadania Ewangelii, która zawsze zwiastuje wiosnę duchowej odnowy – zachęcał bp A. Wodarczyk. – Miej czyste serce i czyste spojrzenie, a będziesz mieć wielu dobrych przyjaciół. Dawaj innym Chrystusa, a wszystko inne będzie łatwiej rozdać. Święty diakon Franciszek z Asyżu mówił swoim braciom: „Zawsze głoście Ewangelię, a gdyby okazało się to konieczne, także słowami!”.


Kaznodzieja zachęcał, by w dalszych działaniach nowo wyświęcony diakon kierował się dwoma wzorcami: św. Rity z Cascii, patronki tego dnia, i św. Krzysztofa, który niósł na swych ramionach Jezusa. – Na jego wzór ty też nieś Chrystusa w swoim sercu i ukazuj go ludziom, do których cię posyła. Życiem służebnym, a jeśli zajdzie potrzeba – używaj także słów – wskazał.


To pierwsze w tym roku święcenia diakona stałego w archidiecezji katowickiej. Dariusz Długajczyk jest odpowiedzialny za Wspólnotę Natanael w swojej parafii, wspólnie z żoną angażują się w projekt „Przed nami małżeństwo”. Oprócz tego posługuje jako nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej.