Artysta zabiera nas w podróż do swojego świata, w którym oniryczne pejzaże krakowskie przeplatają się z chmurami obserwowanymi z okien mieszkania w Dublinie. – Część z wystawionych prac powstała w okresie pandemii. Na co dzień mieszkam w Dublinie, na czwartym piętrze kamienicy w centrum miasta. Kiedy wybuchła pandemia, zostaliśmy wszyscy zamknięci, zostały nam tylko okna do tego, żeby zobaczyć, że dookoła nas jeszcze jest życie. Wtedy zacząłem obserwować chmury, zainspirowałem się nimi. W tej niepewności i strachu przypomniały mi się słowa ks. Jana Twardowskiego: „Kiedy Bóg drzwi zamyka – to otwiera okno”. To okno było moją nadzieją. Stąd wzięło się niebo w moim malarstwie – tłumaczy Paweł Jasiński.