Siemianowice Śl. Będzie Msza św. w 150. urodziny Wojciecha Korfantego
150. rocznica urodzin Wojciecha Korfantego przypada w czwartek 20 kwietnia. Z tej okazji w kościele pw. Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich o godz. 18 metropolita katowicki będzie przewodniczył Mszy św. w jego intencji.
Wojciech Korfanty urodził się 20 kwietnia 1873 w Siemianowicach, w rodzinie górniczej. W latach 1903-1912 i 1918 posłował do Reichstagu oraz pruskiego Landtagu (1903-1918), gdzie reprezentował Koło Polskie. 25 października 1918 wystąpił w Reichstagu z żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich ziem polskich zaboru pruskiego oraz Górnego Śląska. W latach 1918-1919 był członkiem Naczelnej Rady Ludowej stanowiącej rząd Wielkopolski podczas powstania wielkopolskiego.
W 1920 roku objął funkcję Polskiego Komisarza Plebiscytowego na Górnym Śląsku. Po niekorzystnej dla Polaków interpretacji wyników plebiscytu, proklamował i stanął na czele III powstania śląskiego. W lipcu 1921 roku opuścił Śląsk, desygnując na stanowisko swego następcy Józefa Rymera, który wkrótce został przewodniczącym Naczelnej Rady Ludowej na Górnym Śląsku.
W odrodzonej Polsce z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji w latach 1922-1930 był posłem na Sejm. 14 lipca 1923 został desygnowany przez Komisję Główną Sejmu RP na premiera rządu. Jednak wobec protestu naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego i groźby przeprowadzenia strajku generalnego przez PPS, nie był w stanie sformować rządu. Od października do grudnia 1923 roku był wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą z ramienia ChD. Od 1924 wydawał dzienniki "Rzeczpospolita" i "Polonia".
W 1930 roku został aresztowany i wraz z posłami Centrolewu osadzony w twierdzy brzeskiej. Po uwolnieniu powrócił na Górny Śląsk. Wiosną 1935 roku w obawie przed represjami udał się na emigrację do czeskiej Pragi. Po aneksji Czechosłowacji wyjechał przez Niemcy do Francji. Był jednym z założycieli Frontu Morges, a później organizatorem i prezesem Stronnictwa Pracy. W kwietniu 1939 roku po wypowiedzeniu przez III Rzeszę układu o nieagresji i niestosowaniu przemocy, powrócił do Polski; został aresztowany i osadzony na Pawiaku. Ciężko chory, zwolniony 20 lipca 1939, zmarł 17 sierpnia 1939 w Warszawie. Został odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (pośmiertnie, 1997).
(Biogram za: Encyklopedia wiedzy o Kościele katolickim na Śląsku )
