Bp Wodarczyk: Dziewictwo konsekrowane to nie przywilej, ale dar Boży

Umiłowani w Chrystusie Panu!

Bracia i Siostry,

Droga Siostro, która otrzymasz dzisiaj dar konsekracji do stanu dziewic,

1. W adhortacji apostolskiej „Vita consecrata” św. Jan Paweł II Wielki napisał w 1995 roku: „Radością i nadzieją napawa fakt, że znów rozkwita dziś starożytny stan dziewic Bogu poświęconych, którego istnienie w chrześcijańskich wspólnotach jest poświadczone od czasów apostolskich. Dziewice konsekrowane przez Biskupa łączą się szczególną więzią z Kościołem lokalnym, któremu służą z poświęceniem, chociaż pozostają w świecie. Żyjąc osobno lub wespół z innymi, są szczególnym eschatologicznym wizerunkiem niebiańskiej Oblubienicy i przyszłego życia, w którym Kościół zazna wreszcie pełni miłości do Chrystusa-Oblubieńca” (VC 7)
2. Z tej znaczącej okazji jaką jest dzisiejsza radosna uroczystość konsekracji do stanu dziewic pani Anny Komendery w parafii św. Stanisława w Żorach, chcę przypomnieć niektóre fundamentalne wskazówki dla dziewic konsekrowanych, które mogą nadać kierunek jej powołaniu w Kościele i w świecie.
3. Po pierwsze droga nasza Siostro w Chrystusie kochaj Chrystusa, który jest sensem Twojego życia. Dla dziewicy konsekrowanej, jak twierdzi św. Leander z Sewilli, Chrystus jest wszystkim: "Oblubieńcem, bratem, przyjacielem, dziedzicem, nagrodą, Bogiem i Panem" („Konsekracja dziewic”, Wstęp). Tajemnica wcielenia widziana była przez tych Świętych Ojców w świetle oblubieńczym, w czym szli za interpretacją śmierci Pana podaną przez Apostoła Pawła: „Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (Ef 5,25). Wydarzenie zmartwychwstania widziano również jako zaślubiny zmartwychwstałego Pana i nowej mesjańskiej wspólnoty, i dla tej przyczyny wigilia Wielkanocy była świętowana jako „noc zaślubin Kościoła” (św. Asteriusz Amazeński). Całe życie Chrystusa było zatem odczytywane w znaku tajemnicy Jego zaślubin z Kościołem (por. Ef 5, 32). Ty także, droga Siostro, należysz do tej tajemnicy poprzez dar Ducha Świętego i ze względu na „nowe duchowe namaszczenie” (por. Obrzędy Konsekracji dziewic, nr 16).
4. Odpowiedz na nieskończoną miłość Chrystusa swoją całkowitą i wyłączną miłością. Kochaj Go tak, jak pragnie być kochany w twoim konkretnym życiu: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania” (J 14, 15; por. 14, 21). Kochaj Go stosownie do stanu oblubieńczego; Przyjmując te same co On uczucia (por. Flp 2, 5); dzieląc Jego sposób życia polegający na pokorze i cichości, miłości i miłosierdziu, służbie i radosnej przystępności, niespożytej gorliwości o chwałę Ojca i zbawienie rodzaju ludzkiego. Stan dziewictwa konsekrowanego czyni wychwalanie Chrystusa bardziej spontanicznym, posłuszeństwo Jego Słowu szybszym, służbę Jemu bardziej radosną, a okazję oddania Mu miłosnego pokłonu częstszym. Ale dziewictwo konsekrowane to nie przywilej, ale raczej dar Boży, który zakłada mocne zobowiązanie do naśladowania Go i bycia Jego uczniem. Podążanie za Barankiem w niebie (por. Ap 14, 6) zaczyna się na ziemi od pójścia wąską ścieżką (por. Mt 7, 14). Twoja więź z Chrystusem (sequela Christi) będzie tym bardziej radykalna, im większa będzie twoja miłość do Chrystusa i im jaśniejsza będzie świadomość znaczenia twojej konsekracji w dziewictwie. W liście apostolskim Mulieris dignitatem, św. Jan Paweł II mówiąc o „ewangelicznym ideale dziewictwa” przypomniał, że „w (konsekrowanym) dziewictwie wyraża się... radykalizm Ewangelii, który polega na pozostawieniu wszystkiego i naśladowaniu Chrystusa” (nr 20). Twoje bycie uczennicą Chrystusa będzie tym intensywniejsze, im bardziej będziesz przekonana, że Jezus jest jedynym Nauczycielem (por. Mt 23,8), którego słowa są „duchem i życiem”. Droga Siostro, pamiętaj, że twoje miejsce jest, podobnie jak Marii z Betanii (por. Łk 10, 39), u stóp Jezusa, gdzie będziesz słuchać słów zmiłowania wychodzących z Jego ust. (por. Łk 4, 22).
5. Kochaj Kościół twoją Matkę. Poprzez uroczysty Obrzęd konsekracji, któremu przewodniczę jako biskup, otrzymujesz dzisiaj od Kościoła dar konsekracji. Jesteś przeznaczona do służby Kościołowi. Powinnaś zawsze czuć się silnie związana z Kościołem. Zgodnie z nauczaniem Ojców, otrzymując od Chrystusa Pana „konsekrację dziewictwa”, dziewica staje się widzialnym znakiem dziewiczości Kościoła, narzędziem jego owocności i świadkiem jego wierności Chrystusowi. Dziewica jest także przypomnieniem o ukierunkowaniu Kościoła ku dobrom przyszłym i napomnieniem, by ożywiać to eschatologiczne napięcie. Jest także twoim zadaniem jako dziewicy konsekrowanej stać się aktywną ręką szlachetności lokalnego Kościoła, jego głosem modlitwy, wyrazem jego miłosierdzia, pomocą dla jego ubogich, pocieszeniem dla jego cierpiących synów i córek, i wsparciem dla sierot i wdów. Możemy powiedzieć, że w czasach Ojców „pietas et caritas Ecclesiae” (czyli pobożność i miłość Kościoła) wyrażała się w dużym stopniu poprzez serca i ręce konsekrowanych dziewic. Oto są linie zaangażowania, które nadal zachowują ważność. Św. Jan Paweł II podkreślił w „Mulieris dignitatem” antropologiczną wartość wyboru dziewictwa podjętego w Kościele. Pisał, że jest to sposób, w jaki dziewica konsekrowana „realizuje swoją osobowość jako kobieta”. „W podjętym w sposób wolny dziewictwie kobieta potwierdza się jako osoba, jako stworzenie, którego Stwórca pragnie dla Siebie od samego początku, a jednocześnie realizuje ona osobową wartość własnej kobiecości” (Mulieris dignitatem, nr 20) Nie mniej niż kobieta wstępująca na drogę małżeństwa dziewica konsekrowana jest zdolna przeżywać i wyrażać oblubieńczą miłość. „W podobnej miłości” staje się ona w Kościele darem dla Boga, dla Chrystusa Odkupiciela, i dla wszystkich braci i sióstr.
6. Miłuj dzieci Boże. Twoja całkowita i wyłączna miłość do Chrystusa nie wyłącza Cię z miłości skierowanej ku wszystkim mężczyznom i kobietom, braciom i siostrom, ponieważ horyzonty twojej miłości miłosiernej - dlatego właśnie, że należysz do Chrystusa - są takie same jak horyzonty Chrystusa. Zgodnie ze słowami Apostoła, dziewica „troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem i duchem” (1 Kor 7, 34). Szuka ona „tego co w górze, gdzie zasiada Chrystus po prawicy Boga” (Kol 3, 1). Ale przecież nie  wyobcowuje cię to z wielkich wartości tworzenia i z tęsknot ludzkości, ani też nie uwalnia od cierpienia ziemskiego miasta, od jego konfliktów i trosk spowodowanych wojną, głodem, chorobami i szeroko rozprzestrzenioną „kulturą śmierci”. Miej miłosierne serce i dziel te cierpienia braci. Zaangażuj się w obronie życia, promowaniu kobiety i szacunku dla jej wolności i godności. Wiedz o tym dobrze: „Ty, która jesteście dziewicą dla Chrystusa”, stajesz się „matką według ducha” (Obrzędy konsekracji dziewic, nr 16), współpracując z miłością w ewangelizacji i promowaniu człowieka.
7. Kochaj Maryję z Nazaretu, pierwszy owoc chrześcijańskiego dziewictwa. Pokorna i uboga, „obiecana oblubienica Józefa” (Mt 1, 18), męża sprawiedliwego „z domu Dawida” (Łk 1, 27), Maryja stała się dzięki szczególnemu przywilejowi i dzięki swej wierności wezwaniu Pańskiemu, Dziewiczą Matką Syna Bożego. Maryja jest dlatego doskonałą ikoną Kościoła jako tajemnicy wspólnoty i miłości, ikoną Kościoła będącego Dziewicą, Oblubienicą i Matką. Jak zauważa św. Leander z Sewilli, Maryja jest też „punktem kulminacyjnym i prototypem dziewictwa”. Ciałem i duszą była w pełni tym, czym Ty z całej siły pragniesz być: dziewicą w ciele i w duszy, oblubienicą przez całkowite i wyłączne przylgnięcie do miłości Chrystusa, matką poprzez dar Ducha.
8. Siostro Anno, Maryja jest Twoją Matką, Siostrą i Nauczycielką. Ucz się od Niej wypełniać wolę Bożą i przyjmować Jego zbawczy plan, zachowywać Jego słowo i odnosić do Niego wszystkie wydarzenia życia, uwielbiać Go za „wielkie dzieła” dla ludzkości, uczestniczyć w tajemnicy cierpienia, nieść Chrystusa wszystkim ludziom i wstawiać się za będącymi w potrzebie. Bądź z Maryją w domu weselnym, gdzie panuje radość i gdzie Chrystus objawia się swoim uczniom jako mesjański Oblubieniec. Bądź z Maryją u stóp Krzyża, gdzie Chrystus ofiarowuje swoje życie za Kościół. Pozostań z Nią w Wieczerniku, w domu Ducha Świętego, który został wylany jako Boża Miłość w Kościele, Jego Oblubienicy. Wytrwaj wiernie w twoim powołaniu z pomocą Najświętszej Dziewicy.
9. Niech przykłady świętych dziewic, które ubogacały życie Kościoła we wszystkich wiekach będą dla ciebie zachętą. Niech ci towarzyszy zapewnienie o nieustannej modlitwie Kościoła, szczególnie twojej wspólnoty parafialnej i rodziny oraz szczególnym błogosławieństwie biskupa na twoją drogę oblubieńczej miłości do Chrystusa. Amen.