W homilii bp Grzegorz Olszowski nawiązując do refrenu psalmu responsoryjnego –„Całym swym sercem raduję się w Panu” oraz Ewangelii – zwrócił  uwagę na  znaczenie radości. – Ewangelia ukazuje gdzie szukać takiej autentycznej radości: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim” – mówił.  Stwierdził,  że „dziś wielu sądzi, że historię napędzają wielkie koła polityki, ekonomii, rozwoju społecznego ludzkości”. – Tymczasem Maryja wie, że to, co wydarzyło się w niewielkiej wiosce Nazaret i dojrzewa w Jej ciele - Bóg ustanowił dla odkupienia świata – podkreślił.

Wskazał na Jej hymn Magnificat, gdzie „przeżywa i manifestuje wiarę, która owocuje radosnym zachwytem nad Bogiem, cudownie działającym w świecie i w Jej życiu”. – W  Magnificat zawarte jest także maryjne zaproszenie skierowane do wszystkich pokoleń Abrahamowych, aby wszystko zawierzyć Bogu-Zbawcy, który „strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych”, i który „ujął się za swoim sługą (…), pomny na swe miłosierdzie.” Takie przekonanie wprowadza w ludzkie wnętrze poczucie bezpieczeństwa i pokoju, pokój zaś budzi radość z życia i wdzięczność – kontynuował bp Olszowski.

Nawiązując do historii Anny i jej syna Samuela z pierwszego czytania z wdzięcznością mówił o niedawno zmarłych rodzicach bp. Adama „którzy zgodzili się oddać go Bogu na służbę”.

Stwierdził, że Bóg będzie mógł uczynić wielkie rzeczy w życiu człowieka o  ile  ten odda mu siebie i  przyjmie jego plan. – Powierzenie siebie, a przede wszystkim swoich ograniczoności Jezusowi jest drogą do radości, której źródłem jest wszechmogący Bóg – mówił nawiązując do  życia św.  Faustyny  Kowalskiej  oraz Listu  Franciszka „Patris corde”. – Św. Józef uczy nas, że posiadanie wiary w Boga obejmuje również wiarę, że może On działać także poprzez nasze lęki, nasze ułomności, nasze słabości. Uczy nas, że pośród życiowych burz nie powinniśmy bać się oddać Bogu steru naszej łodzi – cytował Franciszka.

Bp Olszowski  przywołał też Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. – Gdy 29 sierpnia 1960 r. podjęto frontalny atak związany z decyzją władz o likwidacji Centrali Krucjaty Wstrzemięźliwości, ojciec Franciszek polecił wszystkim współpracownikom udać się  do kaplicy na modlitwę – mówił. – Zabrzmiało dziękczynne Magnificat. Jedna z uczestniczek tego wydarzenia napisała: „W dniu likwidacji Centrali Krucjaty Wstrzemięźliwości wszyscy otrzymaliśmy jakąś szczególną łaskę wolności od lęku przed tymi, którzy przeprowadzali rewizję, ale także od lęku o przyszłość swoją i dzieła. Towarzyszył nam dziwny pokój i swego rodzaju radość” -  dodał.

W imieniu uczestników  liturgii Imieninowo-urodzinowe życzenia bp. Adamowi złożył ks. Roman Buchta, dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalnej.  Mówił że, „kiedy w kalendarzu przypada  imię Adam, to z wielką pomocą  przychodzi nam chrześcijańska tradycja,  która  mówi,  że  grób Adama znajduje się w Jerozolimie  bezpośrednio pod Wzgórzem Golgoty, na którym ustawiono Chrystusowy krzyż. Przez  pękniętą  skałę Golgoty na czaszkę Adama  spadła krew Odkupiciela. Pragniemy Ci życzyć, żeby całe Twoje biskupie posługiwanie i całe życie pozostawało  zawsze  w zasięgu rozpostartych ramion Chrystusa”.