Zmarł prof. Franciszek Kokot - nestor śląskich lekarzy i współtwórca polskiej nefrologii

O śmierci profesora poinformował w niedzielę wieczorem Śląski Uniwersytet Medyczny (SUM), przekazując bliskim zmarłego wyrazy współczucia w imieniu rektora prof. Tomasza Szczepańskiego i całej społeczności akademickiej.

"Trudno pogodzić się z tą wiadomością. Duma polskiej medycyny, nieskazitelny w każdym wymiarze swojego życia Człowiek, Naukowiec, Lekarz, Mąż, Ojciec, Dziadek. Miał niespełna 92 lata" - napisali przedstawiciele uczelni na Facebooku, dodając że prof. Kokot od dłuższego czasu ciężko chorował.

"Dopóki starczyło mu sił jeszcze redagował naukowe artykuły. Odszedł wybitny nauczyciel pokoleń lekarzy, wspaniały Mentor, autor podręczników, poza wszystkim wyjątkowy Człowiek, który całe swoje życie poświęcił pacjentom i nauce. Współtwórca polskiej nefrologii. Był Mistrzem diagnostyki przy łóżku chorego, tytanem pracy" - czytamy w opublikowanym komunikacie.

Prof. Kokot był zaliczany do grona najwybitniejszych specjalistów z zakresu chorób wewnętrznych. Światową sławę przyniosły mu badania nad określeniem czynności układu wewnątrzwydzielniczego w ostrej i przewlekłej mocznicy, nadciśnieniu, kamicy nerkowej oraz u chorych po przeszczepie nerki. Rozgłos zdobyły także pionierskie prace prof. Kokota nad wdrażaniem nowych metod diagnostycznych z wykorzystaniem radioimmunologii i enzymologii.

Jak podaje SUM, w swej długoletniej praktyce lekarskiej prof. Kokot spotkał się z ponad 70 tysiącami chorych. Przez 25 lat kierował stworzoną przez siebie Kliniką Nefrologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. Zorganizował kilkanaście ośrodków dializoterapii. Ma na swoim koncie ponad tysiąc publikacji naukowych. Był członkiem honorowym 14 zagranicznych towarzystw nefrologicznych; doktorem honoris causa dziesięciu uczelni medycznych; promotorem 80 doktoratów, opiekunem 20 habilitacji. Dziewięciu podopiecznych prof. Kokota uzyskało tytuł profesora.

Franciszek Kokot urodził się 24 listopada 1929 r. w Oleśnie. W 1948 r. należał do pierwszego rocznika studentów rozpoczynających naukę na otwartej wtedy Śląskiej Akademii Medycznej. Studia ukończył w 1953 r. W 1957 r. otrzymał stopień doktora medycyny. Pracę habilitacyjną obronił w 1962 r. Tytuł naukowy i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1969 r., nominację na profesora zwyczajnego w 1982 r. Od 1949 r. był związany zawodowo z macierzystą uczelnią, w której pracę rozpoczął jeszcze w czasie studiów. Przez pewien czas był też jej rektorem. Na emeryturę przeszedł w 2000 r.

Jest autorem lub współautorem wielu publikacji, w tym ok. 20 podręczników, z których do dziś korzystają studenci. Pełnił wiele funkcji w instytucjach, towarzystwach naukowych polskich i zagranicznych, m.in. w Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Międzynarodowym Towarzystwie Nefrologicznym i w Royal College of Physicians.

Poza macierzystą uczelnią, doktoratami honoris causa wyróżniło go wiele innych, m.in. w Krakowie, Wrocławiu, Warszawie i Koszycach. Został odznaczony także m.in. Medalem Ludwika Pasteura i Medalem 900-lecia Uniwersytetu w Bolonii. W roku 1990 Jan Paweł II nadał prof. Kokotowi godność Eques Ordinis Sancti Silvestri Papae – członka Rycerskiego Zakonu Świętego Papieża Sylwestra. W 2001 roku prof. Kokot otrzymał nagrodę metropolity katowickiego Lux ex Silesia – "Światło ze Śląska", a w 2020 r. został laureatem Diamentowego Lauru Umiejętności i Kompetencji.

Więcej o zmarłym prof. Franciszku Kokocie w filmie "Dziedzictwo Hippokratesa" (źródło ŚIL)