Zmarł ks. Marian Malcher

Jego pogrzeb odbędzie się w czwartek, 15 października 2020 r. w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. O godz. 13.00 - modlitwa przy zmarłym, o godz. 14.00 - Msza Święta pogrzebowa.

Zostanie pochowany na cmentarzu przy ulicy Sienkiewicza.

Ks. Marian Malcher zmarł 11 października w Chorzowie, w 90. roku życia i 66. roku kapłaństwa.

Urodził się 24 września 1931 r. w Lublińcu w rodzinie Jana i Moniki z domu Bartos. Szkoły podstawowe, polską i niemiecką, ukończył w Lublińcu, następnie uczył się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. A. Mickiewicza, w którym w 1950 r. zdał egzamin maturalny. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i studiował teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W późniejszym okresie kontynuował studia teologiczne w zakresie teologii pastoralnej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.
Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Zdzisława Golińskiego 5 czerwca 1955 r. w krypcie katedry Chrystusa Króla w Katowicach. Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chorzowie Batorym, następnie parafia św. Andrzeja Boboli w Wirku (1958-1960). Potem został skierowany do parafii św. Józefa w Sadowie z zadaniem pracy duszpasterskiej przy kościele filialnym św. Marcina w Cieszowej z poleceniem  wszczęcia prac przygotowujących erygowanie tam samodzielnej parafii.
W 1965 r. został powołany przez bp. Herberta Bednorza na referenta charytatywnego diecezji katowickiej. Równocześnie zostało mu zlecone zorganizowanie i prowadzenie duszpasterstwa rodzin oraz kierowanie Diecezjalną Poradnią Życia Rodzinnego i zorganizowanie parafialnego poradnictwa rodzinnego we wszystkich parafiach. Zorganizował i przeprowadzał kursy szkoleniowe podstawowe i doskonalące oraz opiekował się stałą formacją osób zaangażowanych w kościelnym poradnictwie rodzinnym.
W latach osiemdziesiątych XX w., po ogłoszeniu stanu wojennego, wobec nowych, szerokich zadań w zakresie organizowania działalności charytatywnej, powierzono ks. Malcherowi wspieranie inicjatyw charytatywnych bp. Czesława Domina jako przewodniczącego Komisji Charytatywnej KEP. Chodziło zwłaszcza o koordynację współpracy z zagranicznymi ośrodkami Caritas, w tym szczególnie z Caritas austriacką, niemiecką i szwajcarską, jak również z Catholic Relief Services w USA, np. w zakresie tworzenia ogólnopolskiego ośrodka pomocy dzieciom niepełnosprawnym w Rusinowicach, doposażenia polskich szpitali w sprzęt medyczny i kolonii charytatywnych w środki żywnościowe.
W 1989 r. biskup katowicki Damian Zimoń powołał ks. Malchera na stanowisko dyrektora Caritas Diecezji Katowickiej. Bezpośrednim rezultatem aktywności organizacyjnej ks. dyrektora było między innymi utworzenie nowych diecezjalnych ośrodków pomocy charytatywnej dla dzieci, osób starszych oraz chorych (m.in. w Borowej Wsi, Katowicach-Dębie, Rudzie Śląskiej-Bielszowicach, Nierodzimiu, Jaworzynce. Realizował także współpracę z zagranicznymi ośrodkami medycznymi, polegającą na koordynacji akcji kierowania do hospitalizacji ciężkich przypadków chorób dziecięcych w szpitalach zagranicznych, a także z polskimi szpitalami w zakresie rozdzielania nadsyłanych z zagranicy lekarstw i sprzętu medycznego. Zadaniem ks. Malchera było także zapewnienie stałej formacji duchowej i intelektualnej pracownikom różnych dzieł charytatywnych realizowane poprzez szkolenia, kursy i cykle wykładów organizowanych w ramach powołanego Diecezjalnego Studium Charytatywnego.
W 1972 roku ks. Malcher rozpoczął adaptację starego domu góralskiego w Brennej (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) na potrzeby ośrodka formacyjnego dla różnych grup osób angażujących się w pracę charytatywną, a wcześniej także w duszpasterstwo rodzin. Wszystkie wymienione wyżej obszary aktywności kontynuowane były do jego przejścia na emeryturę w roku 2000.
Ks. M. Malcher był m.in. członkiem Rady Kapłańskiej i Rady Duszpasterskiej, aktywnym uczestnikiem I Synodu Diecezji Katowickiej, członkiem Archidiecezjalnej Komisji II Synodu Plenarnego Kościoła w Polsce, konsultorem Komisji Charytatywnej KEP. W uznaniu zasług dla Kościoła został mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Katowickiej (1982), a następnie kapelanem Jego Świątobliwości (1985).
Ostatnie lata życia przeżył w Domu Świętego Józefa w Katowicach.