Abp Skworc: Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam

Obecna sytuacja pandemii przynagla do otwarcia się na ten wymiar, co pozwala na nowo odkryć zawód pielęgniarki oraz położnej jako powołanie i to powołanie do świętości. Uczyła tego niedawno beatyfikowana Hanna Chrzanowska, pielęgniarka z Krakowa. Wskazywała na nowy sposób realizowania świętości w codziennej, pielęgniarskiej posłudze, a mianowicie: „życie kontemplacją pośród działania” (Gaudete et exsultate, nr 26). Przyjęcie takiej postawy pozwala zauważyć człowieka w pełnym jego wymiarze: fizycznym, relacyjnym, intelektualnym, uczuciowym, jak również duchowym a to sprawia, że wasz zawód jest zawodem społecznego zaufania!

Drogie Pielęgniarki i Położne!

Wszystkich nas - oświeca słowo Boże. Fragment z Dziejów Apostolskich opisuje powołanie diakonów, a wiec ustanowienie w apostolskim Kościele najpierw osób a potem struktur służby, których zadaniem była troska o karmienie ubogich i rozdawanie jałmużny. Chrześcijanie od początku, czuli się zobowiązani do niesienia pomocy tym, z którymi identyfikował się Jezus Chrystus, a utożsamiał się z głodnymi, migrantami, ubogimi, więźniami i chorymi. Naśladowcy Chrystusa pamiętali o zapisanej w Ewangelii scenie sądu ostatecznego, kiedy w czasie finalnego rozrachunku, Władca sprawujący sąd i wymierzający sprawiedliwość wypowiada słowa: "Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili"( Mt 25,40).

Po dziś dzień, dostrzeganie w bliźnim, chorym samego Jezusa było i jest chrześcijańskim motywem służby i opieki nad chorymi; jest spełnieniem największego przykazania Zbawiciela: „będziesz miłował”.

To On sam w dzisiejszej Ewangelii odbiera nam lęk o przyszłość. „Niech się nie trwoży serce wasze”. I obiecuje wierzącym w Boga spełnienie pragnienia o własnym mieszkaniu, które Jezus Chrystus przygotowuje nam w domu Ojca. Do tego domu pielgrzymujemy idąc za Jezusem, bo On sam jest drogą, prawda i życiem.

Godzina Eucharystii jest czasem szczególnej z Nim bliskości. To godzina naszego umocnienia, byśmy Go naśladowali i dokonywali dzieł, których On dokonywał.

Drogie Siostry Chrystusa i nasze!

Życzeniami, które do Was kieruję, są słowa św. Pawła: „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę. Służcie Chrystusowi jako Panu!” (Kol 3,23-24).

Służcie każdemu choremu – jak Panu. Niech Waszej codziennej pracy towarzyszą radość, pokój i nadzieja oraz wdzięczność. Amen