Pan Bóg miał swój plan
Śląscy neoprezbiterzy opowiedzieli nam, jak odkrywali powołanie. "To ewidentna sprawka Ducha Świętego" - stwierdził jeden z nich. Poznajmy ich historie i wspierajmy kapłańską posługę, by nigdy nie wysechł olej na ich rękach.
Słowo na drogę dla Neoprezbiterów od księdza rektora i opiekuna rocznika
Umocnieni – umacniajcie
Ks. Marek Panek
rektor WŚSD
– W dniu Waszych święceń kapłańskich usłyszycie wyznanie świętego Piotra: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym” (J 6,68-69). Podobnie stało się w życiu każdego z Was – uwierzyliście w Jezusa, poznaliście Go i poszliście za Nim.
Życzę Wam, abyście wytrwali na tej drodze z Jezusem – wszędzie tam, gdzie Was pośle. Zawsze umacniajcie się Jego obecnością w Słowie, Chlebie i Winie! A umocnieni przez Niego, umacniajcie i pocieszajcie tych wszystkich, których spotkacie na swojej drodze. Szczęść Boże!
Nie zatrzymujcie niczego z siebie dla siebie
Ks. Paweł Til
prefekt WŚSD
– Św. Franciszek – Wasz patron – napisał kiedyś tak do kapłanów: „Patrzcie na swoją godność, bracia kapłani, i bądźcie świętymi, bo On jest święty. (…) Wielkie to nieszczęście i pożałowania godna słabość, że gdy macie Boga wśród siebie obecnego, wy zajmujecie się czymś innym na świecie. Niech zatrwoży się cały człowiek, niech zadrży cały świat i niech rozraduje się niebo, gdy na ołtarzu w rękach kapłana jest Chrystus, Syn Boga żywego! O przedziwna wielkości i zdumiewająca łaskawości! O wzniosła pokoro! O pokorna wzniosłości, bo Pan wszechświata, Bóg i Syn Boży, tak się uniża, że dla naszego zbawienia ukrywa się pod niepozorną postacią chleba! Patrzcie, bracia, na pokorę Boga i wylewajcie przed Nim serca wasze, uniżajcie się i wy, abyście zostali wywyższeni przez Niego. Nie zatrzymujcie więc niczego z siebie dla siebie, aby was całych przyjął Ten, który cały wam się oddaje” (list skierowany do całego zakonu).
Niech te słowa będą dla Was przypomnieniem, jak wielki i niezasłużony dar otrzymaliście od Zbawiciela, i jak wielkie zadanie zostaje Wam powierzone. Przyjmijcie je z wielką pokorą, aby innym nieść Chrystusa i dzielić się Nim z każdym, kogo spotkacie na Waszej drodze.
Chciałbym Wam życzyć, abyście nigdy o tym nie zapomnieli.
