Elżbieta Zawacka, ps. „Zelma”, „Sulica”, „Zo” urodziła się 19 marca 1909 r. w Toruniu i tam też zmarła 10 stycznia 2009 r. We wrześniu 1939 roku brała udział w obronie Lwowa, następnie wstąpiła do tworzącej się Służby Zwycięstwu Polski. Współorganizowała struktury SZP – ZWZ na Górnym Śląsku. Jako kurierka Komendy Głównej AK wielokrotnie przekraczała granicę zachodnią. Była jedyną kobietą w szeregach Cichociemnych, a działając w Wojskowej Służbie Kobiet brała udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie dalej pracowała w konspiracji w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość. Cztery lata spędziła w stalinowskich więzieniach. Jako druga kobieta w historii Wojska Polskiego awansowała na stopień generała.
Katarzyna Minczykowska, historyk, archiwistka, dr nauk humanistycznych w zakresie historii. Od 1997 r. współpracowała z gen. Elżbietą Zawacką w prowadzonej przez nią Fundacji „Archiwum Pomorskie Armii Krajowej” w Toruniu (od 2009 r. Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej), sekretarz, kierownik archiwum, wiceprezes zarządu (do 2017 r.), a od 2018 r. jest członkiem Rady Fundacji. Autorka wystaw, licznych tekstów na temat wojennej służby Polek, redaktorka wielu naukowych książek z zakresu dziejów polskiej konspiracji lat 1939–1945 i redaktor naczelny „Biuletynu Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej”. Była stypendystką Narodowego Centrum Nauki, Polonia Aid Foundation Trust w Londynie i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest biografką gen. Elżbiety Zawackiej, na temat której napisała książkę Cichociemna. Generał Elżbieta Zawacka „Zo” (1909–2009), za którą w 2015 r. otrzymała Nagrodę Klio I stopnia, nazwaną polskim Noblem dla historyków.
