Słowami jednego z największych ojców Kościoła abp Wiktor Skworc otworzył na Wydziale Teologicznym VII Międzynarodową Konferencję Ekumeniczno-Prawną pod hasłem „Idea synodalności: konteksty, wyzwania i perspektywy”. W przemówieniu inaugurującym obrady metropolita przywołał słowa przemówienia papieża Franciszka, wypowiedziane podczas uroczystości upamiętniającej 50. rocznicę ustanowienia synodu biskupów. – „Kościół i synod są synonimami” – to wyrażenie św. Jana Chryzostoma przypomniał papież Franciszek i przedstawił synodalność jako „konstytutywny wymiar Kościoła” oraz zachęcił, by odczytywać i pojmować w tym świetle „samą posługę hierarchiczną”.

Dynamizm słuchania

Metropolita zwrócił uwagę, że idea synodalności nie jest tylko owocem Soboru Watykańskiego II, ale jej korzenie sięgają pierwszych wieków chrześcijaństwa.

– Temat jest aktualny zarówno na poziomie Kościoła powszechnego, o czym nas przekonują kolejne synody biskupów, jak i na płaszczyźnie Kościołów lokalnych, krajowych i diecezjalnych – przekonywał metropolita, przypominając w tym miejscu II Ogólnopolski Synod Plenarny, który rozpoczął się w 1991 roku, zaś dokumenty z obrad zostały przekazane papieżowi Janowi Pawłowi II podczas wizyty apostolskiej w Polsce w 1999 roku. – Franciszek nazwał instytucję ustanowioną przez Pawła VI „jednym z najcenniejszych dziedzictw ostatniego zgromadzenia soborowego. I mówił o niej jako o punkcie zbieżności owego „dynamizmu słuchania”, który wychodząc od ludu Bożego, przechodzi przez pasterzy i znajduje swój punkt kulminacyjny w biskupie Rzymu wezwanym – jak podkreślił – do tego, by się wypowiedział jako „pasterz i nauczyciel wszystkich chrześcijan”. A zatem „nie wychodząc od swoich osobistych przekonań, lecz jako najwyższy świadek fides totius Ecclesiae”, czyli „gwarant posłuszeństwa i zgodności Kościoła z wolą Boga, Ewangelią Chrystusa i tradycją Kościoła”. Arcybiskup nawiązał też do niedawno zakończonego II Synodu Archidiecezji Katowickiej. – Doskonale pamiętam pierwszą sesję plenarną II Synodu, z udziałem przedstawicieli Kościołów zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej, która dla wszystkich była jak świeży powiew Ducha Świętego, który gromadzi w jedno Kościół w bogactwie różnorodności. Wielokrotnie w czasie kolejnych sesji doświadczaliśmy pomocy Ducha Świętego, a teraz, podejmując dzieło realizacji, ciągle jesteśmy „wsłuchani w Ducha”.