Zachęcam was wszystkich do modlitwy o światło Ducha Świętego

Siostry i Bracia! Drodzy Diecezjanie!
Przed nami nowy rok liturgiczny i kolejny rok duszpasterski. Rozpoczynamy dzisiaj Adwent, czas łaski i czuwania oraz radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Na jego progu wsłuchujemy się w słowa przypowieści z Markowej Ewangelii. Jej bohaterem jest człowiek, który udał się w podróż (Mk 13,34). Swoim zaufanym sługom powierzył władzę nad rodziną i całym mieniem. Pierwszoplanową postacią w tym Jezusowym pouczeniu jest odźwierny, który powinien nieustannie czuwać. Słowo „czuwać” jest użyte aż trzykrotnie w tym ewangelicznym fragmencie.

Odczytujemy je jako wezwanie Jezusa Chrystusa do postawy czuwania i czujności. Ostatecznym sensem takiej postawy jest przygotowywanie się na przyjście Pana. Chodzi o czuwanie nieustanne, gdyż Pan może powrócić w najmniej oczekiwanym czasie i nieprzewidzianych okolicznościach. Dlatego Jezus prosi nas: Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!

Czuwajcie! To nie tyle rozkaz, co zaproszenie do wypatrywania Boga, bo być może serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Nim. Czuwanie to uwaga zawsze skierowana na Tego, który – jak przypomina prorok Izajasz – jest naszym Ojcem. Myśmy gliną, a On naszym Twórcą (Iz 64,7). Czas Adwentu jest oczekiwaniem na spotkanie z posłanym przez Ojca Jedynym Odkupicielem Człowieka, który – jak wyznajemy w Credo – dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. I przyjdzie ponownie w chwale na końcu czasów, nawet jeśli nie do nas należy znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swą władzą (Dz 1,7).
Postawa czuwania winna stać się naszym osobistym, duchowym wezwaniem na najbliższe cztery tygodnie oraz na kolejne dni realizacji nowego roku duszpasterskiego.

Bracia i Siostry!
W uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata zakończyliśmy realizację czteroletniego programu duszpasterskiego, którego celem było pogłębienie świadomości i duchowości chrzcielnej. Pamiętamy, że ochrzczono nas w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Przez chrzest zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła, a nade wszystko weszliśmy w relację z Bogiem. On działa i objawia się nam jako Ojciec, który stwarza, Syn Boży, który zbawia i Duch Święty, który uświęca i aktualizuje dzieło zbawienia.