"Ten sam Duch, który uczynił nas dziećmi Bożymi, pobudza nas do ewangelizacji. W chrześcijańskim powołaniu mieści się również misja" - pisze na I niedzielę Adwentu abp Wiktor Skworc.
3. Bracia i Siostry! Wraz z dzisiejszą niedzielą otrzymujemy dar nowego roku liturgicznego, w którym „Kościół odsłania całe misterium Chrystusa, począwszy od wcielenia i narodzenia aż do wniebowstąpienia, do dnia Pięćdziesiątnicy oraz do oczekiwania błogosławionej nadziei i przyjścia Pana” (KL 102).
Te zbawcze czyny Jezusa Chrystusa przypominamy sobie, ilekroć podczas Eucharystii wypowiadamy wyznanie wiary. W czasie każdej Mszy św. uobecniamy i przeżywamy nade wszystko tajemnicę zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, który w wieczerniku wyposaża swoich uczniów na drogę; daje im Ducha Świętego i poleca, by szli i głosili Dobrą Nowinę: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” (Mk 16,15). Wybrzmiewa to także w słowach liturgicznego rozesłania: „Idźcie w pokoju Chrystusa”. Ten sam Duch, który uczynił nas dziećmi Bożymi, pobudza nas do ewangelizacji. W chrześcijańskim powołaniu mieści się również misja. Uczestnicząc w życiu Kościoła, powinniśmy stale powtarzać za Izajaszem: „Oto ja, poślij mnie!” (Iz 6,8).
4. „Idźcie i głoście!” – tak brzmi hasło nowego, rozpoczynającego się dziś roku liturgicznego i duszpasterskiego. Misja głoszenia jest naszym indywidualnym i wspólnotowym obowiązkiem. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do apostolskiego zaangażowania. Człowiekowi, który spotkał na swej drodze Jezusa i uwierzył sercem, obce są obojętność i bierność. Bliskie jest mu natomiast pragnienie, by głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu, by także inni poznali prawdziwego Boga i drogę zbawienia.
Polecenie: „Idźcie i głoście” zawiera w sobie wezwanie do aktywności, do działania, do włączenia się w głoszenie Ewangelii. Na mocy chrztu świętego jesteśmy powołani, by być w swojej codzienności misjonarzami i apostołami. Zaś miejscem głoszenia Dobrej Nowiny są nie tylko parafia, rodzina, szkoła, ruchy i stowarzyszenia apostolskie, ale także media oraz cała przestrzeń publiczna. Wszędzie potrzeba świadków Chrystusa, a potrzebny jest każdy – zarówno duchowni, osoby życia konsekrowanego, jak i wierni świeccy.
5. Bracia i Siostry! W podjęciu wezwania do głoszenia Ewangelii pomogą nam dokumenty II Synodu Archidiecezji, w których synod zebrał to, co Duch mówi naszemu lokalnemu Kościołowi. Dokumenty te dotarły już do każdej parafii, są również dostępne w internecie. Wzywam zatem parafialne rady duszpasterskie, ruchy i stowarzyszenia do podejmowania zadań zaleconych w synodalnych dokumentach. Ze świadomością wspólnej odpowiedzialności za Kościół powinniśmy wszyscy włączyć się teraz w ich realizację!
Trzeba pamiętać, że dziś od każdego z nas zależą losy Ewangelii. Musimy iść i głosić. Nie trzeba nawet wychodzić ze swego środowiska, bo w każdym środowisku rodzinnym i społecznym potrzebni są świadkowie, którzy nie tyle powtarzają słowa Ewangelii, ile według nich żyją. Ta forma świadectwa jest dziś najbardziej potrzebna i oczekiwana.
Polega ona na ukazywaniu obecności Chrystusa własnym życiem, poprzez pełnienie codziennych obowiązków i podejmowanie konkretnych decyzji zgodnie z Ewangelią. We wszystkich środowiskach potrzebni są dzisiaj przede wszystkim wiarygodni świadkowie. Chrystusowy uczeń nigdy nie jest biernym i obojętnym obserwatorem wydarzeń, lecz czuje się odpowiedzialny za przemianę rzeczywistości społecznej, politycznej, ekonomicznej i kulturowej. Zachęcam Was i proszę, abyście w tym duchu przeżywali rozpoczynający się Adwent. Niech będzie on czasem czuwania i zaangażowania.