Pokuta '64
Zanim doszło w ostatnią sobotę do ważnej dla Polski Wielkiej Pokuty, na Jasnej Górze ponad pół wieku wcześniej odbyła się już, na znacznie mniejszą skalę, pokuta... diecezji katowickiej.
Kiedy odsłonięto Cudowny Obraz, zebranym ukazało się Oblicze pełne miłości i troski. Ksiądz biskup, przekazując krzyż – wymowny znak ofiary – w ręce przeora ojców paulinów, o. Teofila Krauze, wyraził pragnienie tego, by pokuta diecezji katowickiej dała „choć cząstkę dobra, łaski wyproszone, aby odnowił się Kościół święty, aby pokój zapanował między narodami i panowała miłość i sprawiedliwość”.
"Rozstrząsali swoje sumienie"
Wierni katowiccy z żalem za grzechy łączyli prośby w intencji Ojców Soborowych. Prosili oni o światło Ducha Świętego, miłość do Kościoła i Bożą łaskę dla wszystkich ludzi. Wszyscy zebrani podejmowali refleksję nad swoim życiem. W osobistym spotkaniu z Chrystusem i przed Niepokalaną Matką Kościoła "rozstrząsali swoje sumienie". Myślę, że wciąż aktualne pozostaje pytanie wtedy zadane przez księdza biskupa: "Czy nasze poglądy i wola nasza, nasze obowiązki i wierność słowu danemu Bogu, czy to wszystko, wraz z treścią naszych dni, jest bliskie Bogu?".
Kaplica Cudownego Obrazu. Msza św. pod przewodnictwem ks. dr. Rudolfa Adamczyka
Archiwum Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie
-
- Rozmowa
-
- Historia
-
- Rozmowa
-
- Rozmowa
-
- Polska
-
- Temat Gościa
