Pokuta '64

Pielgrzymi po kilkugodzinnym odpoczynku wrócili do Kaplicy Cudownego Obrazu, gdzie miała miejsce uroczysta Msza św. celebrowana przez ks. dr. Rudolfa Adamczyka, wykładowcę ŚSD w Krakowie, proboszcza i budowniczego Katedry Chrystusa Króla. Słowo Boże i naukę o pokucie wygłosił ks. Konrad Szweda, proboszcz parafii św. Floriana w Chorzowie. Po Mszy św. pątnicy przeszli w procesji z Najświętszym Sakramentem na jasnogórskie wały. W ich czterech narożnikach odbywało się przyrzeczenie oparte na zadaniach wymienionych w Wielkiej Nowennie przed 1000-leciem chrześcijaństwa na polskiej ziemi. Wierni na kolanach odmawiali słowa przysięgi, przebłagania i prośby. Na koniec przeszli znowu przed wielki ołtarz bazyliki, odśpiewali "Ciebie, Boże, wielbimy" i powrócili do swojej diecezji z Bożym błogosławieństwem.

Publiczne wyznanie zła popełnionego przez chrześcijan oraz przeproszenie za nie Boga i ludzi ma skutkować oczyszczeniem, pojednaniem, zmianą naszej mentalności oraz zapobieganiem powtarzaniu się popełnianych win w następnych pokoleniach. Modlitwy za siebie i za Kościół bardzo potrzebujemy także każdego dnia.

Artykuł powstał na podstawie: J. Mikołowski, "Dzień Pokutny Diecezji Katowickiej na Jasnej Górze" [w:] "Gość Niedzielny" nr 42, 1964, str. 249.

  Procesja z bazyliki do Kaplicy Cudownego Obrazu. Od lewej ks. Konrad Szweda, bp Józef Kurpas i przeor ojców paulinów, o. Teofil Archiwum Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie

  Kaplica Cudownego Obrazu. Przekazanie krzyża - biskup Józef Kurpas i przeor o. Teofil Krauze Archiwum Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza w Mikołowie

oceń artykuł