Lata 80. i 90. ub. wieku stanowiły chyba szczyt rozwoju ich popularności. I szczyt rozwoju mniej lub bardziej amatorskich zespołów grających muzykę chrześcijańską. Gitary w kościele, czasem bębny, nikogo już specjalnie nie gorszyły. Młodzi, nieabsorbowani przez rzeczywistość wirtualną, chętnie szukali możliwości spotkania z drugim człowiekiem. Wyjeżdżali na festiwale, spali pod namiotami, jadali konserwy i paprykarze…