O zadaniach biskupów, radości Epifanii i wielkim świętowaniu mówił w katowickiej katedrze abp Wiktor Skworc. Publikujemy kazanie metropolity katowickiego ze Mszy święceń biskupów pomocniczych.
Bracia i Siostry!
W Eucharystii spotykamy tę żywą, miłującą nas obecność Pana, który narodził się z Dziewicy, umarł na krzyżu, został pogrzebany, a trzeciego dnia zmartwychwstał. Dlatego można dziś wołać: „Kościele katowicki, przyjmij zmartwychwstałego Króla, który przyszedł, aby zwiastować Królestwo Boże i założyć je na ziemi. Przyjmij Go na nowo tu i teraz w tej katedrze Jemu poświęconej i dziel się Jego Światłością! Podziel się tym Światłem, które w ciemnościach świeci, z wszystkimi ludźmi! Bądź dla wszystkich miejscem objawienia, epifanii, znakiem, który wskazuje drogę do Chrystusa i na tę drogę zapraszaj wszystkich!”
3. Z perspektywy uniwersalnej misji Kościoła ad gentes, zwracam się do was, drodzy bracia, którzy otrzymujecie dziś święcenia biskupie: bądźcie wiernymi sługami nowej ewangelizacji, która szerzy w świecie Światło Chrystusa. Wraz z Nim głoście, że czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże.
Liturgicznym dniem waszej sakry wchodzicie w tradycję świętego Jana Pawła II, który w latach swego pontyfikatu, w dzień Epifanii, ustanawiał biskupów i posyłał ich do pracy apostolskiej. Decyzją papieża Franciszka, którą przed chwilą poznaliśmy, jesteście posłani do Kościoła katowickiego, który świętuje swoje 90. urodziny. Jesteście szczególnym, urodzinowym darem dla naszego Kościoła lokalnego i za ten dar jesteśmy papieżowi Franciszkowi ogromnie wdzięczni…
Wiara w Chrystusa kierowała waszymi krokami od młodości i doprowadziła was do ofiarowania siebie przez konsekrację kapłańską. Panu daliście w darze nie złoto, kadzidło i mirrę, lecz wasze życie. Teraz Chrystus powołuje was w swoim Kościele, abyście odnowili tę ofiarę, przyjmując posługę i urząd biskupi. Tak jak pewnego dnia zwrócił się do Dwunastu, tak każdego z was zaprasza, byście w pełni uczestniczyli w Jego życiu i w Jego misji (por. Mk
3, 13-15), aż do ostatecznego: „Wykonało się”.
W tym Kościele, który was zrodził do wiary i wyłącznej służby Ewangelii, wyznaczam wam szczególne zadania i obowiązki: Ty, biskupie Marku: dziel nadal ze mną troskę o duchowieństwo tego Kościoła, o jego stałą formację – aby było ewangelicznym zaczynem i solą tej ziemi.