Pantofelki na niby

Sprzyja temu dowcipny tekst, napisany przez przedstawicielkę młodego pokolenia dramaturgów – Martę Guśniowską. Bohaterowie rozmawiają współczesnym językiem, a kareta i bal (a nie na przykład – dyskoteka) przenoszą w klimat znanej wszystkim bajki. Negatywni bohaterowie sami ośmieszają się swoim zachowaniem i małym widzom od razu łatwo się zorientować, że złe siostry (Katarzyna Prudło i Katarzyna Kuderewska) można tylko obśmiać i wykpić (znakomita Katarzyna Prudło złośliwie nawet chodzi i tańczy!).
Kolejny raz okazuje się, że śmiech jest najlepszą bronią przeciw głupocie, zawiści i wszelkim ludzkim przywarom. Dużo humoru wprowadza też postać Szczura, kreowanego przez Piotra Gabryela, który sprawia wrażenie, jakby sam bawił się na scenie, a to naprawdę duża sztuka. Popławski zadbał, żeby spektaklu nie zdominował wyłącznie satyryczny stosunek do przedstawionej rzeczywistości.