Czasem jednak zaradzenie potrzebom bliźnich możliwe jest tylko dzięki znacznym środkom i zaangażowaniu wielu ludzi. Dlatego II Synod Archidiecezji Katowickiej przypomniał o tym, że to parafie są podstawowymi wspólnotami, które taką zorganizowaną pomoc powinny podejmować. Służyć temu mają przede wszystkim parafialne zespoły Caritas. Nr 445 dokumentu synodalnego przypomina proboszczom obowiązek powołania zespołu oraz precyzuje, że jego skład „powinien być zróżnicowany w sposób pozwalający na objęcie jak najszerszym spektrum posług możliwie największej grupy potrzebujących”. Ponadto „w skład parafialnego zespołu Caritas włącza się przynajmniej jednego z nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej”, a to ze względu na ich kontakt ze starszymi i chorymi parafianami, którym zanoszą Chrystusa Eucharystycznego. Zapisy te uzupełnia sugestia z kolejnego numeru (446): „Zaleca się włączanie do parafialnych zespołów Caritas przedstawicieli wszystkich ruchów i grup duszpasterskich działających na terenie parafii. Szczegóły i zakres współdziałania określają animatorzy ruchów i grup w porozumieniu z proboszczem”. Chodzi bowiem o to, by posługa charytatywna nie stała się wyłącznie domeną wyspecjalizowanych grup, ale pozostawała istotnym rysem każdej duchowości.