Katowice. Uroczystości pogrzebowe trzech żołnierzy podziemia niepodległościowego

Ceremonia pogrzebowa rozpocznie się 29 maja o godz. 12 w kaplicy cmentarnej. Po Mszy św. kondukt żałobny uda się do Kwatery Żołnierzy Niezłomnych, znajdującej się na cmentarzu komunalnym w rzędzie 1 i sektorze 18, gdzie spoczną szczątki bohaterów. Asystę wojskową podczas uroczystości pogrzebowej zapewni 13. Śląska Brygada Obrony Terytorialnej z Katowic, a oprawę muzyczną - Orkiestra Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach.

Władysław Januszewski ps. Blondyn, ur. 28 czerwca 1923 r. w Bugaju w powiecie  zawierciańskim, w czasie okupacji służył w Armii Krajowej. W kwietniu 1945 r. przed powołaniem do wojska został zwerbowany do drużyny PAS NSZ ppor. Antoniego Sękowskiego ps. Witold, Konrad, Metys. Uczestniczył w akcjach zbrojnych. Został aresztowany w lipcu 1945 r. przez PUBP w Będzinie i po brutalnym śledztwie skazany 28 lutego 1946 r. przez Wojskowy Sąd Okręgowy IV w Katowicach, a następnie wraz z towarzyszami broni stracony 4 maja 1946 r. w katowickim więzieniu przy ul. Mikołowskiej. W aktach IPN zachowała się jego biało-czerwona opaska na ramię z inicjałami AK, skonfiskowana przez UB, która po 75 latach została przekazana rodzinie. Szczątki Władysława Januszewskiego zostały odnalezione w kwietniu 2021 r. przez Biuro Poszukiwań i Identyfikacji IPN na cmentarzu parafialnym przy ul. Wróblewskiego w Katowicach-Bogucicach.

Edmund Kasprzyk ps. Lech, Matniak, Czarny, syn Józefy i Wincentego Kozera, ur. 7 stycznia 1923 r. w Strzemieszycach w pow. będzińskim, w 1940 r. był więziony w Sosnowcu za ucieczkę z robót przymusowych z fabryki amunicji. Od 1943 r. był żołnierzem VIII Okręgu Śląskiego Narodowych Sił Zbrojnych. Działał w Strzemieszycach jako sekcyjny. Od kwietnia 1945 r. służył w drużynie PAS ppor. Antoniego Sękowskiego ps. Konrad, Metys. Był początkowo zastępcą dowódcy. Uczestniczył w akcjach zbrojnych. Został aresztowany 24 lipca 1945 r. przez PUBP w Będzinie i po brutalnym śledztwie skazany 28 lutego 1946 r. przez Wojskowy Sąd Okręgowy IV w Katowicach, a następnie stracony 4 maja 1946 r. w katowickim więzieniu przy ul. Mikołowskiej. Szczątki Edmunda Kasprzyka zostały odnalezione w kwietniu 2021 r. przez Biuro Poszukiwań i Identyfikacji IPN na cmentarzu parafialnym przy ul. Wróblewskiego w Katowicach-Bogucicach.

Henryk Skałecki ps. Suchy, syn Józefa i Marianny Zawiślak, ur. 1 maja 1926 r. w Woli Sławińskiej, gm. Konopnica, od czerwca 1944 r. był członkiem AK-DSZ-WiN (placówka Lipniak w Konopnicy, pod dowództwem Bolesława Banaszka ps. Burza, a następnie Stanisława Chrzanowskiego ps. Ciemny, podlegała oddziałowi kpt. Stanisława Łukasika Rysia ze Zgrupowania AK-DSZ-WiN mjra Hieronima Dekutowskiego „Zapory"). Pełnił funkcję łącznika. 29 lipca 1945 r. zranił nożem pijanego żołnierza „ludowego" WP, który atakował bagnetem zebranych przed sklepem ludzi. Został zatrzymany 19 grudnia 1945 r. w Lublinie przez WUBP i 2 maja 1946 r. został skazany przez WSR w Lublinie na 3 lata więzienia za posiadanie broni oraz zamach na żołnierza. W czasie rozprawy Skałecki zeznał, że przyznał się do udziału w nielegalnej organizacji pod wpływem bicia. Z braku dowodów winy został uniewinniony od tego zarzutu. Następnie był więziony na Zamku w Lublinie, a od 23 lipca 1946 r. w Raciborzu. 7 marca 1947 r. WSR w Lublinie darował mu karę i nakazał natychmiastowe zwolnienie z więzienia. Na wyroku widnieje notatka „wykonano 13 marca 1947 r.". Skałecki nie doczekał zwolnienia z więzienia, gdzie zmarł 23 marca 1947 r. w wieku 20 lat. Szczątki Henryka Skałeckiego zostały odnalezione w czerwcu 2021 r. przez Biuro Poszukiwań i Identyfikacji IPN na cmentarzu parafialnym Jeruzalem w Raciborzu.