Katedra, kościół biskupa diecezjalnego, stanowiąc centrum życia religijnego każdej diecezji, nazywana jest matką wszystkich jej świątyń. Tak też jest z katowicką katedrą Chrystusa Króla. Historia jej, obejmująca wydarzenia doniosłe i dramatyczne, jest częścią historii Kościoła, Polski i Śląska od czasu odzyskania po latach narodowej niewoli. Szczególne są jej kształt i znaczenie w krajobrazie Katowic. Jest ona największą katedrą w Polsce. W niej 20 czerwca 1983 roku modlił się Ojciec Święty Jan Paweł II. Tu dokonano otwarcia i zakończenia I i II Synodu (Archi)diecezji Katowickiej, tu konsekrowano biskupów diecezjalnych i pomocniczych oraz wyświęcono kilkuset kapłanów.
Cytat: „Prezbiterium naszej katowickiej katedry jest zbudowane na planie koła. W jego centrum jest ołtarz, z górującą nad nim potężną rzeźbą Chrystusa Króla. Ołtarz też jest okrągły, częściowo wykonany – co symboliczne i wymowne – z węgla. Jego kolistość jest zaproszeniem do wspólnoty. Do bycia razem, wokół Chrystusa. Przy okrągłym stole nie ma pierwszych miejsc, miejsc szczególnie wysuniętych, wskazanych dla utytułowanych. Wszyscy są jakby pierwsi. Wszyscy są ważni”.
abp Adrian Galbas
Słowo na drogę: „Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, Twoje panowanie trwa przez wszystkie pokolenia” (Ps 145,13).
Modlitwa: za biskupów naszej archidiecezji