Szlakiem drewnianych kościołów. W Łące, u św. Mikołaja

Obecny kościół pod wezwaniem św. Mikołaja wybudowany został w miejsce spalonego 22 kwietnia 1658 r. W stanie surowym gotowy był roku w 1660. To kościół orientowany z prostokątną nawą i przylegającym do niej od wschodu trójbocznym prezbiterium o konstrukcji wieńcowej. W tylnej części nawy kościelnej znajduje się chór muzyczny. Siodłowy dach kościoła pokryty jest gontami. Na dachu nawy znajduje się mała sześciokątna wieżyczka z sygnaturką, przykryta barokowym hełmem z latarnią. Wokół kościoła znajdował się kryty ganek, tzw. soboty. Malowanie i zdobienie wnętrza nastąpiło w 1669 r., za czasów ks. Chłądowicza. Z tego okresu prawdopodobnie pochodzi polichromia widoczna na strychu kościoła. Ołtarz główny został ufundowany został 1677 r., a wykonał go snycerz z Frydka (Czechy). Za czasów ks. Stachurskiego w maju 1692 r. kościół został poświęcony przez biskupa krakowskiego. Parafia słynie z ciekawej tradycji sięgającej XVII wieku – tzw. chodzenia po mikołajstwie – więcej: Tradycja odpustowa w Łące. Mikołaje z Łąki – Zarys (tradycjalaka.pl).

Za: https://parmikolaj.pl/index2.php?id=4

Cytat: „Pragniesz cudów z nieba ufać, błagać trzeba. Mikołaj z pomocą spieszy dniem i nocą. Ciemnemu wzrok wraca, chromemu mąk skraca. I rodzaj niewieści w godzinę boleści, gdy z wiarą go wzywa, ratunek zdobywa. Wnet matki się cieszą, dziękować mu spieszą”. 

pieśń wykonywana podczas chodzenia po mikołajstwie w Łące

Słowo na drogę: „Zgodnie z przykazaniem przyjdź z pomocą biednemu i stosownie do jego potrzeby nie odsyłaj go z pustymi rękami” (Syr 29,9).

Modlitwa: o odkrycie wartości jałmużny