Archidiecezja. Zaproszenie metropolity do Piekar Śląskich

Zaproszenie metropolity katowickiego do udziału w pielgrzymce stanowej do Piekar Śląskich:

„Jestem w Kościele”, takie hasło wybieramy na tegoroczną majową pielgrzymkę do Piekar. Ma ono związek z hasłem aktualnego Roku Duszpasterskiego w Polsce, które brzmi: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. To to samo.

Chcemy więc razem pomyśleć o tym kim, właśnie „kim”, a nie tylko „czym” jest dla mnie Kościół, jak go rozumiem i na czym polega moja w nim obecność? W Kościele i w kościele, w tym pisanym z dużej i z małej litery.

Co mnie tak naprawdę łączy z Kościołem? Czy to jest jedynie tradycja, zwyczaj, formalna, biurokratyczna przynależność, czy też coś więcej? Czy łączy mnie z nim miłość? Na pewno mamy też w głowie i w sercu także inne pytania: Co mi w Kościele przeszkadza, co mnie tu denerwuje, a co – przeciwnie – jest dla mnie wielką pomocą? I w końcu: co mogę zrobić dla Kościoła, jak, w konkretny, codzienny sposób, jako mężczyzna, chrześcijanin, mąż, ojciec, dziadek, człowiek żyjący w pojedynkę, uczeń, student, ktoś aktywny zawodowo, albo emeryt, jak – w mojej sytuacji życiowej - mogę się aktywnie włączyć w życie Kościoła?

W pięknym i wciąż aktualnym Liście na nowy, czyli na nasz wiek, zatytułowanym Novo millennio ineunte św. Jan Paweł II pisał tak: „czynić Kościół domem i szkołą komunii: oto wielkie wyzwanie, jakie czeka nas w rozpoczynającym się tysiącleciu, jeśli chcemy pozostać wierni Bożemu zamysłowi, a jednocześnie odpowiedzieć na najgłębsze oczekiwania świata. (...) Duchowość komunii to zdolność dostrzegania w drugim człowieku przede wszystkim tego, co jest w nim pozytywne, a co należy przyjąć i cenić jako dar Boży: dar nie tylko dla brata, który bezpośrednio go otrzymał, ale także dar dla mnie. Duchowość komunii, to wreszcie umiejętność czynienia miejsca bratu, wzajemnego noszenia brzemion i odrzucania pokus egoizmu, które nieustannie nam zagrażają, rodząc rywalizację, bezwzględne dążenie do kariery, nieufność, zazdrość. Nie łudźmy się: bez takiej postawy duchowej na niewiele zdałyby się zewnętrzne narzędzia komunii. Stałyby się bezdusznymi mechanizmami, raczej pozorami komunii niż sposobami jej wyrażania i rozwijania” (NMI,43).

To jest Kościół, z którego chyba nikt by donikąd nie uciekał, nie dokonywał jawnych lub skrytych apostazji, przeciwnie: w którym każdy chciałby być. Czy to jest tylko Kościół marzeń, czy możliwości?

Mam nadzieję, że możliwości, więcej: mam nadzieję, że takiego Kościoła doświadczymy w Piekarach, u Matki, w Dzień Matki. Kościoła głębokiego, a jednocześnie bliskiego i braterskiego. Kościoła-wspólnoty.

Maryja, Matka Miłości i Sprawiedliwości, a jednocześnie Matka Kościoła, z pewnością pomoże nam jeszcze bardziej być w Kościele, być z Kościołem i być Kościołem.

Pomogą nam w tym także nasi Goście: Ksiądz Prymas abp Wojciech Polak z Gniezna, bp Robert Chrząszcz z Krakowa i wielu innych.

Módlmy się za siebie nawzajem, czyli za Kościół, słowami pięknej modlitwy św. Bernarda:

Wspomnij, o Najświętsza Panno Maryjo,

Że nigdy nie słyszano,

Abyś opuściła tego,

Kto się do Ciebie ucieka, 

Twej pomocy wzywa,

Ciebie o wstawiennictwo prosi.

Tą ufnością ożywiony, do Ciebie,

O Panno nad pannami i Matko, 

Biegnę, do Ciebie przychodzę,

Przed Tobą jako grzesznik płaczący staję.

O Matko Słowa,

Racz nie gardzić słowami moimi,

Ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj. Amen.

Do zobaczenia w Piekarach!

Wasz biskup,

+ Adrian J. Galbas SAC