To świątynia, która powstała z myślą o wiernych istniejącej już wcześniej parafii w Starych Panewnikach. – Tak jak nasz zakonodawca św. Franciszek z Asyżu odbudowywał zrujnowane kościoły w okolicach Asyżu po to, aby służyły w budowaniu Kościoła żywego, tak i my chcemy, aby nasza nowa świątynia służyła budowaniu Kościoła Chrystusowego. Dzięki Bożej Opatrzności, wstawiennictwu Matki Bożej, naszego patrona św. Antoniego z Padwy, a także całej naszej prowincji zakonnej i ofiarności wiernych w roku, kiedy nasza franciszkańska rodzina przeżywa 800-lecie zatwierdzenia Reguły św. Franciszka, kończymy to Boże dzieło. Jesteśmy wdzięczni dobremu Bogu – zapraszał na poświecenie świątyni o. Serafin, proboszcz parafii.

– Proszę was, nigdy nie przechodźcie obok tego kościoła, nie wstępując; bo wstępując dajesz świadectwo i nadajesz kierunek. To ważne, bo przed wami najtrudniejsza budowa. Pozostaje ciągła troska o Kościół żywy, a to budowa nigdy nieskończona. Starajcie się pod przewodnictwem waszego księdza proboszcza i jego współpracowników być wiernymi naśladowcami Chrystusa, który „dla nas stał się ubogi, aby nas swoim ubóstwem ubogacić” – prosił zebranych w świątyni abp senior Wiktor Skworc. W niedzielę 4 czerwca poświęcił nowy kościół. – Na mocy konsekracji, czyli poświęcenia, której istotą jest ofiara Mszy św. i modlitwa, ludzka budowla wzniesiona pracą, ofiarą i trudem staje się trwałym mieszkaniem Boga z ludźmi, ziemią świętą – przypomniał.

Nawiązując do odczytanego tego dnia fragmentu Księgi Wyjścia, porównał panewnickie wydarzenie do spotkania Mojżesza z Panem. – Przechodzącym „pośrodku nas” jest Boży Syn, Jezus Chrystus, objawienie miłości Ojca, który zapewnia jako Zmartwychwstały i w niebowstępujący: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (por Mt 28,20). Jest z nami w swoim Kościele, w który wierzymy, mocą swoich sakramentów, widzialnych znaków niewidzialnej łaski, aktualizuje dzieło zbawienia. Po prostu Jest z nami a czasem Jego pewnej obecności jest każda Eucharystia. Dlatego szczególnym znakiem obecności Chrystusa w tej świątyni jest ołtarz Pański – serce świątyni. Jest on równocześnie stołem wieczernika i miejscem uobecniania ofiary krzyża, gdzie Chrystus ustawicznie sam siebie składa w ofierze – mówił kaznodzieja.

Abp senior W. Skworc zwrócił także uwagę zebranym, że gest namaszczenia ołtarza „wyraża tajemniczy związek, jaki istnieje pomiędzy Chrystusem a Kościołem. Jest to bardzo szczególna więź życia zrodzonego ze śmierci, która zapoczątkowała nową formę życia, która staje się naszym udziałem poprzez sakramenty święte”. – Ten żywy Kościół, do którego zostaliśmy włączeni na mocy sakramentu chrztu św., jest także Matką, która nas zrodziła do nowego życia, która się nami opiekuje i prowadzi do poznania prawdy i uświęcenia w prawdzie. Słysząc słowo „matka”, myślimy najczęściej o naszej rodzonej matce. Matka ma zawsze konkretne, indywidualne oblicze, nie jest czymś abstrakcyjnym. Nigdy nie można odejść tak daleko i zagubić się tak mocno, aby być poza sferą przyciągania miłości prawdziwej matki. Jeżeli zdarzają się wyjątki, to potwierdzają one jedynie regułę. Z całą pewnością nie dotyczą one Matki-Kościoła, który kocha każdego i zawsze! Matka ma prawo oczekiwać wdzięczności, wzajemności. Więzy matczyne, to są więzy miłości i życia. Także nasza odpowiedź powinna się wyrażać na tej właśnie płaszczyźnie: we wspólnocie życia i miłości – z Kościołem i w Kościele – podkreślił.

Na zakończenie konsekrator świątyni zaprosił jej parafian do włączenia się w codzienną troskę budowania wspólnoty. – Niech Bóg udzieli Waszej wspólnocie parafialnej daru swego błogosławieństwa, abyście na co dzień pamiętając, że jest „pośrodku nas”, budowali dla Boga żywą świątynię serc, otwartych na Jego słowo, mocnych w wierze, gotowych czynić Jego wolę. Tak nam dopomóż Bóg – powiedział abp senior W. Skworc.

Kościół pw. św. Antoniego z Padwy w Starych Panewnikach powstawał od maja 2019 roku. Oprócz niego powstał cały kompleks budynków: dom parafialny i klasztor.