W czasie Eucharystii wspólnie modlili się mieszkańcy oraz m.in. kapłani, którzy wcześniej posługiwali w parafii. Obecny był również abp senior Damian Zimoń.

Mszy św. przewodniczył abp Wiktor Skworc, który zwracając się do obecnych przypomniał, że zarówno abp Damian Zimoń, jak i on sam jako młody kapłan, posługiwali w tym kościele. – Na mocy konsekracji, czyli poświęcenia, której towarzyszy modlitwa, ludzka budowla wzniesiona pracą, ofiarą i trudem staje się trwałym mieszkaniem Boga z ludźmi, ziemią świętą. Tutaj On sam za pośrednictwem ludzi, mocą swoich sakramentów – widzialnych znaków niewidzialnej łaski – dopełnia dzieła zbawienia. Grzesznicy i ubodzy mocą Jego miłosierdzia spotykają się z przebaczeniem. Uciśnieni i zniewoleni odzyskują prawdziwą wolność. Zranionym i poniżonym przez grzech zostaje przywrócona na powrót godność dzieci Bożych. Wątpiący, zniechęceni i zagubieni odzyskują utraconą nadzieję i chęć życia. Wreszcie smutni, nieszczęśliwi i zmęczeni odnajdują radość życia – mówił abp Wiktor Skworc, zwracając uwagę, że do tych funkcji kościoła odnosi się modlitwa konsekracji.  

– Przed 120 laty inaczej wyglądała liturgia konsekracji; cała liturgia odbywała się w języku łacińskim a wierni w duchowej łączności z konsekratorem odmawiali w ciszy różaniec – przypomniał metropolita i przyznał, że akt konsekracji jest dla niego każdorazowo ogromnym przeżyciem.

– Kościół materialny – z kamienia, cegły i betonu – ma funkcję li tylko służebną, bo służy budowaniu Kościoła Żywego, do którego zostaliśmy włączeni na mocy sakramentu chrztu św., jest także Matką, która nas zrodziła do nowego życia, która się nami opiekuje i prowadzi do poznania prawdy i uświęcenia w prawdzie. Słysząc słowo „matka” – myślimy najczęściej o naszej rodzonej matce. Matka ma zawsze konkretne, indywidualne oblicze – nie jest czymś abstrakcyjnym. Nigdy nie można odejść tak daleko i zagubić się tak mocno, aby być poza sferą przyciągania miłości prawdziwej matki. Jeżeli zdarzają się wyjątki, to potwierdzają one jedynie regułę. Z całą pewnością nie dotyczą one Matki – Kościoła, który kocha każdego i zawsze! Matka jednak ma prawo oczekiwać wzajemności. Więzy matczyne, to są więzy miłości i życia – zaznaczył abp Wiktor Skworc.

Metropolita prosił także zebranych, by pamiętali o przekazywaniu kolejnym pokoleniom szacunku do miejsc świętych. – Niech drogi waszego życia prowadzą zawsze do świątyni, tej ziemskiej, gdzie Chrystus udziela nam swego pokoju. Nie tak jak daje świat. To On odbiera nam strach i niepokój o jutro: „Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka”! Niech drogi waszego życia prowadzą zawsze do świątyni, tej ziemskiej; nie przechodźcie obok kościoła nie wstępując choćby na chwilę, aby przynajmniej powiedzieć: Jezu ufam Tobie, aby Go tu nawiedzić – prosił.

Symbolem uroczystości jubileuszowych jest dąb papieski, który zasadzono na placu przed kościołem. Drzewo poświęcone przez papieża Franciszka zasadzili m.in. abp Wiktor Skowrc, abp senior Damian Zimoń, bp Grzegorz Olszowski, ks. proboszcz Andrzej Nowicki i proboszcz katedry Chrystusa Króla ks. Łukasz Gaweł, przedstawiciele parafian i rzemieślników.

O historii kościoła przeczytasz: Apostołowie z Katowic