Rektor WŚSD: Orędzie wielkanocne jest orędziem nadziei!

List Rektora WŚSD na Poniedziałek w Oktawie Wielkanocy 2022 r.

Drodzy w Chrystusie, Bracia i Siostry!

Słowo Boże, które wybrzmiewa dzisiaj w liturgii, jest przepełnione radością, ponieważ zwiastuje nam dzień, który Pan uczynił. Dlatego radujmy się nim i weselmy! Jest to dzień zmartwychwstania Jezusa, którego Bóg wskrzesił, zerwawszy więzy śmierci. Zauważmy jednak, że Wielkanocna radość nie jest oderwana od bolesnej pamięci o tym, co wydarzyło się wcześniej. Święty Piotr, mówiąc o tryumfie Zmartwychwstania, nie pomija milczeniem tego, że Jezus został wydany, przybity rękami bezbożnych do krzyża i zabity. To jest istota paschalnego misterium: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał! On przeszedł przez odrzucenie, cierpienie i śmierć, ale zmartwychwstał i żyje. Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy, choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.

Życie każdego z nas, ochrzczonych, ma również swój wymiar paschalny. Doświadczamy wielokrotnie różnych form odrzucenia, cierpienia i śmierci – w sensie przenośnym i dosłownym. Związane z tymi doświadczeniami zmartwienia, ból, lęk i niepewność, przenikają nasze życie osobiste i społeczne. Nie potrzeba tutaj przywoływać konkretnych przykładów. To jest kontekst naszego życia tu i teraz, to jest także kontekst naszego radosnego święta Paschalnej Ofiary. Jak bardzo aktualne są słowa św. Pawła z Listu do Rzymian, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. (Rz 6, 3-4).

Patron naszego Seminarium, bł. ks. Jan Macha, mówił w kazaniu na Wielkanoc 1941 roku: Rozbrzmiewajcie więc, dzwony wielkanocne! Niech wasz dźwięk rozniesie się daleko, aby wszędzie tam, gdzie cierpią stroskane dusze ludzkie, głosić wieść o tym, że ciemność nocy Wielkiego Piątku ustępuje miejsca światłu wielkanocnego poranka. Wierzymy w to, że na końcu trudnej, krwawej drogi prowadzącej przez Górę Oliwną i Golgotę, widać blask wielkanocnego grobu. Wierzymy, że krwawe stacje drogi krzyżowej historii zaprowadzą nas w końcu do grobu Zmartwychwstania, nawet jeśli dzisiaj biegną wśród uderzeń bicza Piłata, Kajfasza czy Heroda.

Orędzie Wielkanocne jest zatem orędziem nadziei! Nie jest ono orędziem taniego pocieszenia, czy optymistycznej iluzji, ale właśnie nadziei. Jej fundamentem jest Bóg – nie jakikolwiek bóg, ale ten Bóg, który ma ludzkie oblicze i umiłował nas do końca (Benedykt XVI, Spe Salvi, 31). Objawił się w Jezusie, który doświadczył tego wszystkiego czego i my doświadczamy, z  który sam cierpiał, trwożył się i umarł. Na tym się jednak objawienie Boga w Jezusie nie zakończyło: Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja...

Drodzy bracia i siostry, serdecznie proszę Was także o wytrwałą modlitwę o nowe powołania do służby w Kościele. Wiemy, że Bóg nieustannie powołuje, aby w cywilizacji śmierci żyli świadkowie Zmartwychwstałego i głosili, że On żyje i jest z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata. Jest z nami szczególnie w godzinie Eucharystii, a to godzina doświadczania miłości, przebaczenia i pokoju, dlatego konieczni są jej szafarze, przypominający, że Eucharystia daje życie! Trwajmy więc w modlitwie za powołanych, aby mieli odwagę pójść za głosem powołania.

Wspierajmy ich i pomagajmy w rozeznawaniu życiowego powołania.Po Świętach Wielkanocnych rozpoczną się zapisy do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Wszystkie informacje będą umieszczone na stronie Internetowej: www.seminarium.katowice.pl. Istotnym elementem formacji seminaryjnej są studia teologiczne, odbywane na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. Studiują na nim nie tylko alumni, ale także ich koleżanki i koledzy, którzy wybrali kształcenie w takich specjalnościach, jak Teologia nauczycielska, Teologia w kulturze, Poradnictwo małżeńskie i rodzinne, Mediator i asystent rodziny. Zachęcam do zainteresowania się tą ofertą kształcenia.

Serdecznie dziękuję za duchowe i materialne wsparcie naszego Seminarium i Wydziału Teologicznego, za wszelką życzliwość! Szczególne słowa wdzięczności kieruję do naszych wiernych przyjaciół zrzeszonych w Towarzystwie Przyjaciół Seminarium oraz tych, którzy wytrwale modlą się o nowe powołania do służby Bożej. Modląc się razem z Wami: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem, życzę Wam z całego serca tej umacniającej nadziei, która jest nierozłączna z wiarą i miłością! Życzę Wam nadziei, że Bóg nie zostawi naszych dusz w kraju zmarłych, że będzie nam nieustannie ukazywał ścieżkę życia. Niech Pan stanie przed każdym z nas i do każdego z nas zawoła: Witajcie! (...) Nie bójcie się! My zaś, usłyszawszy to wołanie, idźmy i przekazujmy je dalej naszymi słowami, postawami i czynami. Niech Zmartwychwstały Chrystus opromienia swoim światłem wszystkie mroki Waszego życia, niech wnosi w Wasze życie nadzieję i pokój!

Szczęść Boże!

ks. dr Marek Panek, rektor WŚSD