Sąd zwrócił też uwagę, uzasadniając wyrok, na precyzyjnie ułożone na podłodze poduszki, które miały przenieść ogień dalej.

Sąd wyliczał kolejne kłamstwa oskarżonego. W czasie pożaru nie było go w warsztacie w Pawłowicach Śląskich, gdzie, jak zeznawał, wtedy pracował. Kiedy o godzinie 1.49 zadzwonił do niego syn, który obudził się w trakcie pożaru i zdołał wezwać straż pożarną, telefon oskarżonego zalogował się na terenie pomiędzy ulicami Rybnicką i Pszczyńską. Nie da się dokładnie zlokalizować jego położenia, jednak można wykluczyć jego obecność w tej chwili w Pawłowicach.

Według sądu tuż po tragedii Dariusz P. próbował odwrócić od siebie podejrzenia, od razu kierując je na własnego syna. Biegli jednak zupełnie jego sugestie wykluczyli. Później oskarżony preparował SMS-y, które sam do siebie wysyłał jako rzekomy podpalacz - również chcąc skierować śledztwo na inne tory.

Sąd inaczej niż prokuratura ocenił motywy zbrodni. Miało chodzić o coś więcej, niż tylko zdobycie pieniędzy z ubezpieczenia. - Zdaniem sądu motywem działania oskarżonego była chęć uzyskania swoistej wolności - wolności od rodziny, którą stworzył. Pieniądze byłyby jedynie środkiem do realizacji tej wolności - stwierdził sąd. Uzasadnił, że to dlatego już kilka miesięcy po śmierci żony i czworga dzieci Dariusz P. zaczął spotykać się z kobietami i proponować im wspólne życie.

W kontekście tej „wolności od rodziny” sąd zwrócił też uwagę, że oskarżony zadbał o ocalenie swoich dokumentów, w tym paszportu. - Tłumaczenia oskarżonego, że żona spakowała jego dokumenty, żeby zrobił w nich porządek, są niewiarygodne - ocenił.

Sąd przytaczał opinię biegłych, którzy rozpoznali u oskarżonego osobowość psychopatyczną. Zwrócił uwagę m.in. na jego egocentryzm i płytkość uczuć, sztuczny, wymuszony płacz, powierzchowny urok oraz na kontrolowanie swoich reakcji.

Według sądu Dariusz P. miał symulować schizofrenię, żeby uniknąć kary. W dokumentacji z obserwacji psychiatrycznej znajduje się m.in. list Dariusza P., w której opisuje on swoje odczucia i objawy. Według biegłych lekarzy jest to jednak tylko symulacja osoby, która stara się przekonać innych o chorobie, której nigdy nie miała, i o której ma wiedzę powierzchowną. Śledczy znaleźli też u niego naukową książkę "Psychiatria kliniczna i pielęgniarstwo psychiatryczne", na której - ich zdaniem - oparł opis rzekomo trapiących go dolegliwości.

Bliscy żony Dariusza P., niektórzy ze łzami w oczach, wysłuchali uzasadnienia wyroku. - Takiej zbrodni po II wojnie światowej nie było - powiedział dziennikarzom po ogłoszeniu wyroku Bartosz Sabota, pełnomocnik pokrzywdzonej rodziny.

Dariusz P. nie przyznał się do winy. Jego obrońca zapowiedział apelację. - Łańcuch poszlak nie jest taki pewny - przekonuje.