Wielki zapomniany

Prezentowana w Bibliotece Śląskiej w Katowicach wystawa składa się z plansz opisujących życie i działalność arcybiskupa, m.in. jako posła do Sejmu Ustawodawczego w latach 1919–1922, jego dom rodzinny oraz talent jako jednego z najwybitniejszych kaznodziei swoich czasów. Wystawa w Katowicach pokazuje także historię polskich Ormian, ich kulturę, religię oraz język.

"Nie było ważniejszego wydarzenia narodowego bez jego udziału" – piszą autorzy okolicznościowej publikacji. Część kazań arcybiskupa zachowała się na płytach gramofonowych znajdujących się w Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich. Przeleżały w niewielkim pudle (o średnicy ok. 30 cm i wys. 5 cm). Na płytach są daty z 1938 roku.

  Część kazań arcybiskupa zachowała się na płytach gramofonowych Joanna Juroszek /GN Józef Teofil Teodorowicz urodził 25 lipca 1864 roku w Żywaczowie (wschodnia Ukraina) w rodzinie szlacheckiej pochodzenia ormiańskiego. Studiował prawo na uniwersytecie w Czerniowcach, z którego zrezygnował, by wstąpić do lwowskiego seminarium duchownego. W 1887 roku przyjął święcenia kapłańskie i objął parafię w Brzeżanach (Podole). Później był kanonikiem gremialnym we Lwowie, a w roku 1901 mianowano go arcybiskupem lwowskim obrządku ormiańskiego.

Angażował się społecznie i politycznie, był posłem na Sejm Krajowy we Lwowie i w Izbie Panów w Wiedniu. W czasie I wojny angażował się w obronę rodaków przed okupacyjnymi władzami rosyjskimi, a w 1918 roku uczestniczył w działaniach związanych z odbudową państwowości polskiej. W lutym 1919 roku jego kazanie w stołecznej katedrze św. Jana, wzywające do wspólnej pracy dla dobra odradzającego się kraju, zainaugurowało obrady Sejmu Ustawodawczego, w którym zasiadał do 1922 roku. Zmarł we Lwowie 4 grudnia 1938 roku.