Zdobądź autograf Marcina Jakimowicza

Z dziennikarzem „Gościa Niedzielnego” będzie można spotkać się w gmachu Wydziału Teologicznego UŚ przy ul. Jordana 18 w godz. od 10 do 12 (na stoisku GN). „Ciemno, czyli jasno” to zbiór 25 poruszających wywiadów „na śmierć i życie”, jakie autor opublikował na łamach „Gościa” w latach 2008-2013. Wśród rozmówców autora są m.in.: bp Grzegorz Ryś, o. Leon Knabit, Anna Golędzinowska, o. Augustyn Pelanowski, Jacek Borusiński i inni.

„Gdy miałem 13 lat, w wypadku straciłem rękę i nogę. Ale to nie był najtragiczniejszy moment w moim życiu. Kiedy miałem siedem lat, spłonął nasz dom w Malborku. Rodzice, ja, dwie moje siostry i brat staliśmy i patrzyliśmy, jak tracimy wszystko. Rok później utopił się mój młodszy brat, Piotruś” – taki scenariusz opowiedział mi Jasiek Mela. Prawdziwe trzęsienie ziemi. Zapytałem go, jak wyjść spod takich gruzów" – pisze Marcin Jakimowicz, autor książki „Ciemno, czyli jasno”, we wstępie do jednego z wywiadów.

W książce m.in.:

Uwielbiana we Włoszech była modelka Anna Golędzinowska mówi szczerze o piekle show biznesu, którego doświadczyła na własnej skórze.

Najbardziej znany polski mim Ireneusz Krosny udowadnia, że oprócz niemych skeczy, ma też wiele do powiedzenia.

Jadwiga Basińska i Jacek Borusiński z kabaretu Mumio otwarcie opowiadają o swoich słabościach i doświadczeniu mocy.

O bandyckiej duszy opowiada Lech Dyblik, aktor znany z „Pokłosia”, „Róży”, „Domu złego”.

O. Leon Knabit mówi o tym, jak tynieccy mnisi przygotowują się na koniec świata.

A kompozytor Michał Lorenc tłumaczy, dlaczego denerwuje się, gdy słyszy, że „chrześcijaństwo jest normą”.

Egzorcysta ks. Leszek Misiarczyk odpowiada na pytanie, czy warto liczyć demony siedzące na tabletce homeopatycznej i dlaczego złe duchy nie znają się na żartach.

A o. Jacques Verlinde, prawie doktor fizyki i chemii, dawny pasjonat i praktyk wschodnich szkół medytacji transcendentalnych, mówi o tym, czy prostytutki znajdą się w niebie.

Książkę polecają znani dziennikarze prasowi i telewizyjni:

Brygida Grysiak: Wysoko w górach mówi do Jaśka Meli: „Jestem! Nie musisz się drzeć”. To książka o tym, że Bóg jest. Blisko. Zawsze. I mimo wszystko. Po lekturze masz ochotę - jak mawia jedna z bohaterek - chwycić za telefon i do Niego zadzwonić...

Robert Mazurek: Nie wiem, co Jakimowicz zadał Michałowi Lorencowi, że ten zgodził się na wywiad. Mnie odmawia od lat, biorąc na litość. Jakimowicz widocznie nie zna tego uczucia, więc dostają państwo 25 bezlitośnie szczerych wywiadów. I nie oglądajcie państwo już dłużej okładki, to trzeba czytać!

Bogdan Rymanowski: Największym marzeniem dziennikarza jest to, żeby wywiad nie umarł chwilę po jego przeczytaniu. Książka Marcina Jakimowicza to dowód, że marzenia się spełniają. Rozmowa z Anną Golędzinowską poruszyła mnie do głębi.

Krzysztof Ziemiec: Wiele dobrych przedstawień, filmów czy książek wraz z upływem czasu traci na aktualności. Jeszcze gorzej jest z felietonem i wywiadem prasowym - te żyją najkrócej. Ale rozmowy Jakimowicza doskonale się przed tym bronią. To, co mają do powiedzenia jego bohaterowie, jest ponadczasowe. A może nawet coraz bardziej aktualne.

We wstępie do książki Szymon Babuchowski z „Gościa Niedzielnego” pisze:

„Z Marcinem znamy się od dziecka. Zawsze się wiercił, nigdy nie potrafił usiedzieć na miejscu. I tak mu zostało do dziś. Na szczęście, bo - jak mówi św. Augustyn - »niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie«. Tyle że Marcina serce jest niespokojne ponadprzeciętnie. Ciągle szuka, pyta, drąży. A wszystkie te poszukiwania zmierzają w jednym kierunku - ku Bogu, który z jakiegoś powodu ukrywa się przed człowiekiem, zupełnie jakby grał z nim w chowanego.

Chyba nie przesadzę, pisząc, że ta gra jest największą życiową pasją autora tej książki. Marcin nie boi się pytań najprostszych, niemal dziecięcych. A jego rozmówcy też szczerze i prosto odpowiadają, przyznając się często do bezradności, słabości, grzechu. Bo wobec Stwórcy wszyscy jesteśmy dziećmi. Choćbyśmy spędzili życie na studiowaniu teologii, On ciągle pozostanie niepojęty. Wszelkie próby opisania Go skończą się paradoksem, takim jak tytułowe »Ciemno, czyli jasno«.

Sporo podobnych paradoksów w tej książce. Już z pierwszego wywiadu dowiadujemy się, że prawdziwe życie duchowe polega na... umieraniu. Jak u Hitchcocka: zaczyna się trzęsieniem ziemi, a potem napięcie rośnie. Poruszające świadectwa, niezwykłe historie nawróceń i łapanie Boga za słowa - to wszystko na kartach tej jednej książki. Pewnie dlatego tak trudno się od niej oderwać” - pisze Szymon.

Pełna lista bohaterów książki:

ks. Mirosław Nowosielski – Na śmierć i życie

Anna Golędzinowska – Byłam w piekle. Naprawdę

Leszek Dyblik – Bandycka dusza

o. Wojciech Ziółek – Paskudna czerwona nitka

Ireneusz Krosny – Pobożna mina mima

o. Leon Knabit – Strach się bać

Jadwiga Basińska – Słabo

Jacek Borusiński – Taka historia

Przemysław Babiarz – Wyjście z cienia

Antonina Krzysztoń – Jest inny świat

Michał Lorenc – Podróż w czasie

Robert „Litza” Friedrich – Poligon

Jasiek Mela – Jestem! Nie musisz się drzeć

o. Maksymiliań Stępień – Tato!

Piotr Jaskiernia – Trzy kostki masła

ks. Stanisław Urbaniak – Krew za krew

ks. Leszek Misiarczyk – Diabeł to smutas

o. Wojciech Jędrzejewski – Mów o Jezusie

o. Stanisław Jarosz – Ja, rosz

bp Grzegorz Ryś – Co za noc!

ks. Grzegorz Strzelczyk – O niebo lepiej

o. Michał Zioło – Zaciemnienie

o. Augustyn Pelanowski – Punkt krytyczny

Aleksander Bańka – Cena uzdrowienia

Jacques Verlinde – Prostytutka w niebie

Więcej o książce na: www.niecale.pl.