Przecież nigdzie nie napisałem, że uważam, iż państwo jakiekolwiek lepiej zaopiekuje się dzieckiem (bo wcale tak nie uważam).
Uważam tylko, że czasami lepiej, aby dziecko trafiło do do innej rodziny (adopcyjnej, zastępczej) niż żyło tam gdzie jest na prawdę żle (nie materialnie, a przede wszystkim uczuciowo, alkoholowo lub inne).
A poza tym nie przesadzajmy w Niemczech dzieci nie trafiają do obozu pracy - na prawdę system wspierania rdziny i opieki nad dziećmi jest tam dobry.

Dobrze by było również gdyby sędzia zwrócił dzieci rodzinie. Póki co dzieci nadal przebywają w niewoli. Zmienił się tylko właściciel.

W tej wypowiedzi jest parę absurdów:

> Przypomne tylko, ze nikt tej rodziny nie przesiedlal przymusowo do Niemiec.

To co, jak kogoś odwiedzisz, a ten Cię okradnie, to będziesz sam sobie winien?

> Jezeli GN nie wie, to dodam, ze urzedy niemieckie nie maja wlasnego interesu w odbieraniu dzieci obojetnie komu i jakies istotne powody byly na pewno

Nie wiesz, jakie powody zadecydowały, a twierdzisz, że były istotne. Poza tym, Jugendamty realizują konkretna politykę od momentu powołania przez ... nazistów. Pytanie, jak ta polityka się zmienia. Wiele osób twierdzi, że jest dyskryminująca dla obcokrajowców i niestety mają przekonywujące argumenty.

> ... dla Goscia i jego redaktorow lepiej jest, zeby dziecko umarlo we wlasnej rodzinie, niz mialo szanse na godne zycie, ale na "panstwowej opiece".

To jest niestety insynuacja.

Ciężki przypadek (i tzw. pamięć wybiórcza). Nie wypowiadam się na temat tej rodziny, bo jej sytuacji nie znam, ale wg pana słusznym jest, by polskie dzieci zostały wysiedlone z Polski i oddane niemieckiej rodzinie zastępczej (której na oczy jeszcze nie widziały), tylko dlatego, ponieważ domaga się tego niemiecki urząd? Może napiszę tak jak trzeba Niemiecki Urząd. Przepraszam, czy Bytom jest jeszcze miastem Polskim, czy już niemieckim? Pytam z ciekawości, bo spędziłem w tej okolicy znaczna część swojego życia i uważam się za Ślązaka, co dla mnie do tej pory było jednoznaczne - jestem Polakiem. Ale może już nie? Może należy mi się obywatelstwo niemieckie z automatu? I każdemu innemu mieszkańcowi "tzw. dawnej Polski", a obecnie kraju prywiślańskiego? Nie wiem za kogo się pan uważa, ale jak pan tę Polskę traktuje o której pan pisze? Jak międzynarodowe pomiotło i śmiecia bez wartości? Ja nie wydaję opinii o pana wypowiedziach, piszę tylko o ich logice i moich wobec tej logiki odczuciach. Mylę się? Gdzie, w którym miejscu nie uznaje pan nadrzędności Niemieckiego Urzędu nad polskim sądem? Pomijając TĘ rodzinę i TEN werdykt. A na marginesie, nie wiem czy pan ma dzieci i w jakim wieku, kiedy w grudniu 1981 r stałem w jakiejś kolejce na Śląsku właśnie, ludzie rozmawiali o tym co się właśnie stało. Znałem relacje bezpośrednie, tymczasem jakaś kobieta, nie wiem jakiego pochodzenia, stwierdziła z nieukrywaną mściwością, mówiąc o pomordowanych górnikach: "Dobrze im tak, po co podnosili ręce na władzę?" Cóż mogłem powiedzieć? Życzę pani, by wśród zabitych znaleźli się pani najbliżsi. Z pana wypowiedzi przebija jeszcze jedna filozofia - filozofia władzy. Kiedyś największa polska firma ubezpieczeniowa lansowała brzydkie hasło "Duży może więcej". Ja bym trochę to hasło przekształcił na potrzeby pana wypowiedzi. Rzeczywiście pan tak myśli? To by nadawało INNY sens pana wypowiedziom w tym serwisie. Musielibyśmy je traktować, jako swoistego rodzaju pouczenia z pewnej, określonej pozycji.

Jakby to delikatnie? Ciesze się, że pan naświetla sytuację tej rodziny, szkoda, że pan nie zauważył, tego co napisałem - że mnie ona nie interesuje, bo jej nie znam.

Ja bynajmniej nie neguję racji tych wszystkich, którzy tu uzasadniają, że lepiej jest zapobiec tragedii, niż po niej zastanawiać się kto zawinił. (W tej konkretnej sytuacji jak widzę, nad tą rodziną czuwa już co niemiara urzędników w dwóch krajach, miejmy nadzieję, że ze znakomitym pożytkiem dla ilorazu inteligencji dzieci)

Ja się tylko pytam jaką jurysdykcję ma niemiecki urząd nad państwem polskim, nad polskim sądem? Rozumiem, że dzieci Polaków, którzy wyemigrowali gdziekolwiek, lub które się gdziekolwiek urodziły, wg pana z automatu przestają być Polakami a ich rodzice nie mają nic do gadania w sprawie ich wychowania?

Już pomijam wszystkie pojawiające się tu wypowiedzi oceniające na podstawie zdjęcia, czy opisy typu "średnio rozgarnięta matka" - czyli takie nie maja prawa do własnych dzieci i ich wychowywania? To może przed ślubem wprowadzić obowiązkowe testy na inteligencję? Albo taki passus "ojciec imający się prac dorywczych". Proszę państwa, to nie te czasy, co kiedyś, gdzie praca leżała na ulicach, a pracownika nie wolno było wywalić, bo kolor skóry, czy przekonania religijne. Przepisy też się zresztą bez przerwy zmieniają. Ja np. wg obecnych, tu gdzie jestem też pracuję tylko dorywczo i większość świadczeń mi się nie należy. Dlaczego? Bo rynek pracy opanowały prywatne agencje. Tak jest wygodniej dla pracodawców, mogą pracownika pozbyć się z dnia na dzień. (Co nie znaczy, że chcą, ale są oszczędni, do przesady) Tyle, że dla mnie to oznacza, że np. po 3 miesiącach pracy w jakimś miejscu muszę się liczyć z tym że się mnie pozbędą na 6 tygodni, bo wg przepisów musieliby mnie zatrudnić na stałe. Po czym zatrudnią mnie znowu, jeśli tylko będę dostępny i będę chciał, bo miejsce na mnie czeka. Dzięki temu nie muszą mi płacić tyle co kontraktowym i nie mam żadnych przywilejów. Agencja nie chce się łatwo pozbyć dobrego pracownika, więc daje mi jakieś ochłapy na przetrwanie, byle tylko minęły te niezbędne tygodnie. Dla urzędnika, zgodnie z przepisami, jestem także tylko pracownikiem dorywczym (Wg definicji pracownik jest dorywczy, o ile nie może zapewnić, że w danym miejscu będzie pracował przez następny miesiąc. Mnie np. powiedziano, że oczywiście pracuję dalej, tyle, że ktoś sobie sprawdził, że mijają 3 miesiące i po godzinie przyszła informacja z agencji, że jednak nie.), a jako takiemu omija mnie szereg urzędowo należnych przywilejów. Każde państwo radzi sobie jak może, tyle że polskie radzi sobie w ten sposób, że proponuje ci śmierć głodową, a nawet takie niemieckie, obcokrajowcom, jak sam pan pisze - jednak nie. Więc określenie pracownik dorywczy zgodnie z definicjami funkcjonującymi w różnych państwach, ma różną wartość. W Polsce, to jest ktoś, kto pracuje na czarno, przy rozładunku węgla na bocznicy za flaszkę wódki, a nie ktoś, kto zarabia ok. 7 tys. zł, od których jego pracodawca odprowadza 30 % podatku i jest w pełni ubezpieczony.

Ale to wszystko w ogóle nie było przedmiotem mojej wypowiedzi, bo ja się w ogóle nie zastanawiałem nad sytuacją tej konkretnej rodziny, ponieważ jej nie znam. Mnie interesuje jedna rzecz - na jakiej podstawie niemiecki urzędnik domaga się wydania mu do Niemiec polskich dzieci? Bo urodziły się w Niemczech? Wie pan co, jeździłem z żoną w zaawansowanej ciąży po całej Europie i nigdy się nie zastanawiałem nad potencjalnymi konsekwencjami prawnymi tego co by było gdyby. Ja rozumiem, że mogłoby mnie to spotkać, gdybym zrzekł się polskiego obywatelstwa i przyjął niemieckie. Choć i wtedy mam chyba prawo mieszkać z moimi dziećmi, gdzie mi się podoba? Słyszałem o sytuacjach, kiedy rdzenni Niemcy, nie godząc się na przymusowe szkolne wychowanie seksualne swoich dzieci i nie mogąc ze względu na przepisy niemieckie nauczać ich w domu, decydowali się na emigrację i z ogromnymi kłopotami ją realizowali. Ale, jak to jasno wynika z pańskiego rozumowania - skoro te dzieci urodziły się i mieszkały w Niemczech, to Niemiecki Urzędnik ma do nich pełne prawo w Polsce i gdziekolwiek indziej na świecie, a Polsce i polskiemu sądowi od nich wara, bo one są własnością Niemiec na zasadzie zasiedzenia. Toż to wypisz, wymaluj dzieci Zamojszczyzny. Przepraszam, to to ma być ta zjednoczona Europa? Bo Niemiec może więcej? Bo jest to przestroga - jak wyjedziesz do Niemiec, to uważaj, bo nawet twoje dzieci nie są twoje? Bez znaczenia, czy rozgarniętych, czy niepracujących rodziców. O zasadę chodzi.

Wie pan w tej Skandynawii, tak tu poniżanej, mieszka trochę moich znajomych. Niektórzy z nich wyjechali z malutkim dziećmi. Ponieważ byli to ludzie wykształceni, a Skandynawom na nich zależało, to oprócz tego że w przedszkolu i szkole miały zapewnione nauczanie w języku polskim - bo to są małe dzieci i nie mogą doznać szoku kulturowego, to oprócz tego, że przez pierwszy rok pobytu państwo opłacało im mieszkanie, to opłacało także pobyt babci, która się dziećmi opiekowała, podczas pracy rodziców, ponieważ nie można było znaleźć polskojęzycznej opiekunki. I nikt nie proponował moim znajomym oddania dzieci do rodziny zastępczej. Nie wiem, może to się zmieniło, znam sytuację sprzed paru lat. Natomiast, to co wynika z pana pisaniny, jest dla mnie absolutnie nie do przyjęcia. Ale pan nie chce zauważyć, tego co pan napisał, tylko wmawia mi rzeczy, których nie podejmowałem i nie miałem zamiaru podejmować.

Mnie nie interesuje ani ta konkretna rodzina, być może najbardziej patologiczna na świecie, ani to co różne osoby tu na jej temat wypisują.

Interesują mnie zasady, które pan określił. Te - są absolutnie nie do przyjęcia. Duży (...) może więcej. Otóż - NIE. Na to nie ma zgody.

M.R. ta rodzin amieszkala w niemczech na stale (bo od lat),pobierala tam zasilki, placila podatki i dobrowolnie (choc moze nieswiadomie) podlegala prawom niemieckim.
Urzad niemiecki z jakiegos powodu, o ktorym dowiadujemy sie tylko posrednio, bo takze redakcja GN nie uwaza za stosowne zajac sie tematem fachowo, tylko robi to ideologicznie, postanwoil odebrac dzieci tej rodzinie. Zgodnie z prawem.

Rodzice zabrali dzieci bez zgody urzedu, ktory przejal za nie odpowiedzialnosc i wyjechali za granice.
Polski urzad by pewnie machnal reka, wedlug zasady "baba z wozu, konim lzej", a niemiecki czul sie zobowiazany do dalszego zajecia sie losem dzieci. Szczegolnie ze mial swoje powody, zeby nie wierzyc rodzicom.
Jezeli teraz inny urzad te odpowiedzialnosc przejmie, to Jugendamt moze sprawe skreslic ze swoich akt. Bo jezeli tym dzieciom cos sie stanie (patrz mamusia z Moraga), to polski urzad bedzie sie tlumaczyl.

Dla mnie to normalne postepowanie normalnych ludzi, ktorzy nie pracuja dla pieniedzy, ale czuja sie odpowiedzialni za ludzi im powierzonych.

Dla ciebie nie?