bp Marek Szkudło w kościele Opatrzności Bożej (29 lutego)

Wyrazem miłosierdzia jest troska o każdego człowieka, zwłaszcza tego, który stał się niewolnikiem grzechu. Bóg od samego początku pragnie go ratować. Nie chce bowiem śmierci grzesznika, lecz żeby się nawrócił i miał życie wieczne. (…)

Jezus mówi do faryzeuszów, aby ich ratować. Jego słowa bywają mocne, wyraziste, ale mówi je z miłością. Bo On nikogo nie skreśla. Zło nazywa po imieniu, ale człowieka ratuje, pochyla się nad nim i przyjmuje jako kogoś, kto najbardziej potrzebuje Jego miłosierdzia.

(…) Jezus daje do zrozumienia, że nie potrzeba nadzwyczajnych działań. Chodzi o wytrwałe, piękne i szlachetne życie człowieka z sercem ukształtowanym przez słowo Boże. Bo to potrafi najbardziej przemówić, najlepiej upomnieć. Chodzi przecież o to, aby inni czytali Ewangelię w naszym życiu. Dlatego przychodzimy, dlatego słuchamy słowa Bożego, aby ono nas oczyściło i uczyniło z nas czyste znaki Bożej miłości.

abp senior Wiktor Skworc w parafii św. Józefa (1 marca)

Jezus uczy w synagogach, w jerozolimskiej świątyni z okazji świąt, a nawet każdego dnia. Każde spotkanie z ludźmi staje się dla niego okazją do nauczania. Nawet otrzymuje tytuł rabbi, co znaczy nauczyciel. (…) Jezus jest nauczycielem szczególnym, wyróżniającym się pośród innych pouczających nieumiejętnych. Jego nauka wskutek swojej nowości oddziałuje na słuchaczy: zarówno gdy głosi nadejście królestwa Bożego , jak i gdy podaje praktyczne reguły życia. Jego nauka przekonuje, ponieważ do końca nie jest Jego nauką, tylko Tego, który Go posłał. (…) Przyjąć nauczanie naszego Zbawiciela znaczy ulegać pouczeniom Boga samego i mieć w sobie gotowość pełnienia woli Bożej, która została jasno objawiona i nie musimy jej szukać. Wiemy, że wolą Bożą jest nasze uświęcenie i nasze zbawienie. (…) I na nas leży obowiązek pouczania nieumiejętnych, to obowiązek wprowadzania w wiarę. Są środowiska szczególnie do tego zobowiązane: to rodzina, która ma być domowym Kościołem. Tam ma się dokonywać pierwszy przekaz wiary poprzez świadectwo rodziców. (…) Jesteśmy powołani do tego, by pouczać nieumiejętnych. To drugi z uczynków miłosierdzia względem duszy, jak poucza Katechizm Kościoła Katolickiego. Czego dotyczy owa nieumiejętność? Chodzi o dzielenie się sztuką chrześcijańskiego życia. Pouczanie nieumiejętnych to nic innego jak styl, sposób naszego istnienia wśród ludzi. Liczą się nasze intencje, zachowania, postawy, słowa.

bp Grzegorz Olszowski w parafii Świętej Rodziny i św. Maksymiliana Kolbego (2 marca)

Żeby pomóc wątpiącemu, sam muszę być pewny. Sam muszę przestać wątpić i stać za tym, co mówię. (…) Warunkiem pozbycia się wątpliwości jest oczyszczenie świątyni naszego serca. Z czego? Przede wszystkim z grzechu, bo to on nieraz rodzi wątpliwości, niszczy zaufanie do Pana Boga. Coś jest nazwane grzechem, złem nie dlatego, że Bóg chce pozbawić człowieka radości, szczęścia, ale bo to coś przynosi szkodę człowiekowi. Coś jest dobrem, bo ubogaca człowieka. Nie do nas należy decydowanie, co jest złe, a co jest dobre. My mamy odkrywać prawdę.

(…) Bóg szanuje naszą wolność. Każdy z nas może Mu powiedzieć: „Nie, dziękuję, nie skorzystam z Twoich rad”. Ale cała mądrość polega na tym, żebyśmy uznali Boga jako Tego, który jest mądrzejszy od nas. Boża mądrość przerasta nas, dlatego trzeba przyjąć przykazania jako drogowskazy, jak unikać zła.