Bp Marek Szkudło w parafii św. Jadwigi (19 lutego)

„Przez Mojżesza Bóg mówi: »Bądźcie świętymi, jak Ja jestem święty!«” Pragnie, aby naród wybrany uczestniczył w Jego świętości, aby była ona widoczna we wszystkich przejawach życia. Słyszymy bardzo konkretne, wręcz radykalne uwagi. Wskazuje również, że wyrazem poszanowania Jego świętości jest szacunek wobec drugiego człowieka.

A Jezus jako nowy Mojżesz woła: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”. Miłosierni wobec wszystkich: głodnych, spragnionych, przybyszów, nagich, chorych, uwięzionych. Tak, jak wołał Bóg: „Bądźcie świętymi, jak Ja jestem święty!”, tak przez Chrystusa Ojciec woła: „Bądźcie miłosierni, jak Ja jestem miłosierny”. Z tym szczególnym wskazaniem, że jest obecny w każdym człowieku, utożsamia się z każdym człowiekiem. „Cokolwiek uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, mnieście uczynili” i „czego nie uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych i mnieście nie uczynili”.

Pamiętam jak jednego roku, już jako ksiądz, przeżywając tajemnicę wcielenia, odkryłem niesamowitą prawdę: Syn Boży powiedział przez tajemnicę wcielenia, że ma ludzką twarz, twarz Twoją i moją. Bardzo się z tego ucieszyłem. Dlatego nie można nie zauważyć Chrystusa, bo On utożsamia się z każdym człowiekiem. Oczami wiary możemy w każdym zobaczyć twarz Chrystusa.

Bp Adam Wodarczyk w parafii św. Anny (20 lutego)

Jezus mówi nam, że w modlitwie powinno towarzyszyć nam głębokie przeświadczenie, że rozmawiamy z Bogiem, który przecież wszystko wie, zna nas lepiej, niż my siebie samych. Przed laty założyciel dzieła Opus Dei Josemaría Escrivá de Balaguer w czasie swoich spotkań formacyjnych z różnymi ludźmi spotykał też takich, którzy nie wiedzieli, jak się modlić. Kiedy go o to pytali, mówił: „Nie umiesz się modlić? Stań przed Bogiem i skoro tylko powiesz: »Panie, nie potrafię się modlić«, możesz być pewien, że właśnie zacząłeś się modlić”.

Są umiejętności w naszym życiu, które nabywamy z łatwością. Są też takie, które, bez względu na wiek, zawsze będą wyzwaniem dla człowieka. Myślę, że jedną z takich umiejętności jest właśnie modlitwa, która jest darem, łaską, szczególnym przywilejem wierzącego, ale czasem też zmaganiem. Z pewnością każdy z nas, niezależnie od tego, w jakim powołaniu żyje, niekiedy stawiał sobie to pytanie: jak właściwie mam się modlić? To pytanie nie było także obce ludziom, którzy żyli w czasach Pana Jezusa. Stąd Jezus w usłyszanej przez nas dzisiaj części Ewangelii uczy swoich słuchaczy, jak mają się modlić. Daje nieustannie apostołom wzór modlitwy, a modlitwa Jezusa jest inna niż ta, do której byli przyzwyczajeni Żydzi. Przede wszystkim Jezus całą swoją postawą uczy, że mamy modlić się do Boga, który jest naszym Ojcem. Przez to nie jest to Bóg, który jest niedostępny dla swoich czcicieli i chce tylko, żeby ludzie składali mu ofiary. Jest Ojcem! Który dba o swoje dzieci, który je miłuje, który też dał im życie. To Bóg, który troszczy się nie tylko o dobra duchowe, ale także wysłuchuje próśb, które odnoszą się do tego, co zwyczajne i ziemskie. Takiego właśnie Boga powinna przybliżać nam każda modlitwa.