Arcybiskup Adrian uczestniczył w Rzymie w obradach Synodu o synodalności. 26 października wygłosił tam homilię na Mszy św. przy grobie papieża z Polski. – Ogień Bożej miłości, ogień Ducha Świętego tym bardziej będzie płonął na ziemi, im bardziej będzie płonął w Kościele, a tym bardziej będzie płonął w Kościele, im bardziej będzie płonął we mnie! Płonie? Może płonął? – zapytał.

Zacytował kardynała Lucianiego, późniejszego papieża Jana Pawła I: „Bóg, który powinien zawładnąć naszym życiem, stał się przeciwnie – jakąś niezmiernie odległą gwiazdą, na którą spogląda się tylko z rzadka. Ludziom wydaje się, że są religijni, gdyż chodzą do kościoła, ale poza nim pędzą życie takie samo jak tylu innych, pełne drobnych lub większych oszustw, niesprawiedliwości, grzechów przeciwko miłości, życie pozbawione jakiejkolwiek koherencji”.

– Płonie? Może płonął? Jest tylko jeden sposób, by się zapalić. To się nie dzieje przez rozmawianie o ogniu i o krokach, które trzeba podjąć, by ogień zapłonął. Zapalić można się tylko przez kontakt z ogniem! Przez styk – wskazał abp Galbas.

– Boimy się tego. Zamiast zetknięcia z ogniem wolimy, by – cytując papieża Franciszka – „rzeczy pozostały jak dawniej”, zamiast pokoju wolimy uspokojenie, zamiast jedności powierzchowną zgodę, która w istocie jest obojętnością. Niby pięcioro jest w jednym domu razem, ale nie dlatego, że są jedno, ale dlatego, że jest im wszystko jedno – zauważył.

Zwrócił się też z modlitwą do świętego papieża: – Święty Janie Pawle II, człowieku, który dałeś się zapalić, człowieku, który zrozumiałeś i przyjąłeś udręczone pragnienie Jezusa, człowieku, który pozwoliłeś Jezusowi ochrzcić cię ogniem Ducha Świętego, módl się za nami, byśmy nie byli zgaszeni!