Ks. Rafał Bogacki: Kiedy Ksiądz Biskup wyjechał na misje? 


Bp Tadeusz Kusy OFM: W 1979 roku, trzy lata po święceniach kapłańskich. Pracowałem w Republice Zairu, czyli dzisiejszej Demokratycznej Republice Konga, prawie osiem lat. Najpierw, przez półtora roku, była to typowa praca misjonarska. Wiele podróżowałem pomiędzy wioskami, wykorzystując także transport drogą rzeczną. Następnie dołączyłem do zespołu współbraci z Belgii, który odpowiadał za formację zakonną miejscowych franciszkanów. Razem służyliśmy najmłodszym przez sześć lat. Wróciłem do Polski w grudniu 1986 r. W nowym roku akademickim pojechałem do Paryża i tam odbyłem dwuletnie specjalistyczne studia. Do Republiki Środkowoafrykańskiej przyjechaliśmy z młodszymi ode mnie braćmi z Polski w styczniu 1990 roku.


Od dziewięciu lat stoi Ksiądz Biskup na czele diecezji Kaga-Bandoro. Czy to duża diecezja?


Jej obszar to prawie jedna trzecia Polski, dokładnie 95 tys. km kw. Granica północna z Czadem przebiega wzdłuż rzeki Bahr Arouk. Na południu jest rzeka Ubangi, która odgranicza nas od Demokratycznej Republiki Konga. Teren diecezji jest rozległy i aby przejechać z północnego krańca na południowy, trzeba pokonać 860 km. Siedziba biskupa znajduje się mniej więcej pośrodku. Do najdalej na północ wysuniętej parafii mam 330 km. Dojazd na południe jest nieco krótszy, to zaledwie 250 km. Aktualnie na terenie diecezji istnieje 12 parafii. Ostatnia została erygowana w styczniu br. W parafiach pracuje 27 księży, zazwyczaj po dwóch w parafii. To głównie kapłani miejscowi, chociaż są także duchowni z Beninu, z Konga i Kamerunu. Kilku księży pracuje w strukturach episkopatu, jeden z nich uczestniczył w tłumaczeniu Nowego Testamentu na język sango. Jest także trzech misjonarzy kombonianów. Na terenie diecezji istnieje też niższe seminarium. Formacja w nim trwa cztery lata. Są również trzy wspólnoty sióstr, dwie z Rwandy i jedna miejscowych sióstr, ze zgromadzenia francuskiego.