Miała 16 lat, kiedy wstąpiła do boromeuszek. Do Mikołowa dotarła pociągiem 1 września 1964 roku. Gdy odespała podróż, było już po obiedzie. Dostała w menażkach m.in. kartofle w mundurkach, wtedy w jej rodzinnych stronach, pod Sokółką, nieznane. – Na ich widok pomyślałam: „Mój Boże, moja mama gotowała takie ziemniaki tylko dla świń… Ale cóż: czego chciałaś, to masz. Mama ci mówiła, że będzie ciężko” – śmieje się dzisiaj siostra Chryzologa Teresa Borowska.

Jakoś to z wysiłkiem zjadła. – Kandydatka, która przyszła po naczynia, dziwiła się, gdzie dałam obierki. Do tego, co zrobiłam pierwszego dnia, przyznałam się dopiero po dwóch latach w zgromadzeniu. Oczywiście w całym domu generalnym zrobiło się wtedy wesoło – wspomina.