Diakon Michał Paprotny miał w czasie wakacji uczestniczyć w oazowych rekolekcjach III st. – Chciałem jeszcze lepiej poznać ten ruch, ale niestety te plany nie wypaliły. Tego samego dnia, w którym się o tym dowiedziałem, przyszło zaproszenie z Izraela. Zabrałem ze sobą ten pomysł na modlitwę. Zrozumiałem, że to może jedyna okazja, by poznać inny Kościół, inne wspólnoty i zobaczyć miejsca, o których czytałem przez ostatnie trzy lata na biblistyce – tłumaczy. – To prawda, tylko na pierwszym i piątym roku mogliśmy wyjechać na tak długo – potwierdza diakon Szymon Grieger. – Nie miałem żadnych zobowiązań na te wakacje. Miałem tylko jechać jako animator, ale udało mi się znaleźć zastępstwo. Dziś tę możliwość wyjazdu postrzegam jako uśmiech Pana Boga. Już wcześniej miałem w sobie przekonanie, że ten rok święceń jest dla mnie rokiem łaski. Miałem możliwość spędzić trzy miesiące w Ziemi Świętej, chociaż zwykle w wakacje pomiędzy piątym a szóstym rokiem od diakonów oczekuje się wiele zaangażowania. Całe szczęście nasz rocznik wziął na siebie część moich i Michała obowiązków. To było bardzo miłe z ich strony – dodaje.

Duszpasterstwo indywidualne

Zanim Michał i Szymon trafili do parafii w Beer Szewie (oddalonej o ok. 100 km od Jerozolimy), musieli w Polsce załatwić szereg formalności. – Staraliśmy się o paszporty w czasie, kiedy było bardzo wielu chętnych. To chyba była największa komplikacja tutaj na miejscu. Potem musieliśmy odbyć dość nieprzyjemną rozmowę z celnikiem – mówi Michał. – Jak się to przemyśli, to ich podejście i podejrzliwość nie dziwią. Izrael nie ma przyjaciół dookoła. To było także dla naszego bezpieczeństwa – zastanawia się Szymon.