To był jeden z tych duszpasterzy, do którego lgnęli ludzie. Pełen pomysłów, z ogromnym poczuciem humoru. Kiedy poważnie zachorował i musiał zwolnić, potrafił odnaleźć na nowo swoje kapłaństwo. „Zacząłem się zastanawiać. Skoro tylko siedzę, to może konfesjonał… (…) Zrobiła się nagle jakaś przestrzeń dla działania Pana Boga, pojawiły się nowe natchnienia, nowe nadzieje, scenariusze. Już się nie użalam nad sobą. Mam taki zapał, jakbym był klerykiem, jakbym dostał nowe życie. Oczyszczony przez pustynię, dostałem nowych skrzydeł” – mówił w rozmowie z GN w 2014 roku.

– Dyzio był chciwy na Pana Boga. Był precyzyjny, był nosicielem światła, był kapłanem a nie śliskim lawirantem – wymieniał w czasie Mszy św. w intencji śp. ks. Marka Antosza ks. Antoni Klemens. Ostatnie pożegnanie miało miejsce 1 grudnia w parafii św. Józefa w Katowicach-Załężu.