Szymon Zmarlicki: Jak wspomina Pan profesora Stanisława Hadynę? To on przyjął Pana do Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”.

Zbigniew Cierniak: Dołączyłem do zespołu na początku lat 90., a więc w trudnym okresie transformacji ustrojowej. Traktowaliśmy profesora jako wielką postać. Po jego powrocie na stanowisko dyrektora zespołu, mając na uwadze sławę i sznyt tego starszego, surowego pana, każdy z nas zastanawiał się, jak będzie wyglądała praca z nim. Ale proszę pamiętać, że kiedy zespół powstawał, często trafiały do niego bardzo młode osoby, które nie miały nawet 18 lat, Profesor musiał więc być dla nich dobrym ojcem, który jednak potrafił zganić, kiedy była taka potrzeba, bo inaczej nie utrzymałby tej młodzieży w ryzach. Po latach, kiedy powrócił do zespołu, profesor zobaczył już ukształtowanych artystów, więc miał do odegrania mniejszą rolę wychowawczą, a mógł bardziej skupić się na działalności artystycznej.