W kontekście jubileuszu kapłaństwa abp. Damiana Zimonia warto przypomnieć, że II Synod Archidiecezji Katowickiej sporo uwagi poświęcił także sytuacji diecezjalnego duchowieństwa. Pewną specyfiką życia księży na Śląsku wydaje się nieco wyraźniejszy niż w innych częściach Polski akcent kładziony na życie wspólnotowe duszpasterzy parafialnych. Synod, idąc tym tropem, zwraca uwagę na potrzebę podtrzymywania i pogłębiania więzi między duszpasterzami. „Zaleca się dbanie o współbraci prezbiterów, szczególnie o najbliższych współpracowników, wyrażające się przede wszystkim w poświęcaniu im czasu na rozmowę, we wspólnym odpoczynku i świętowaniu, w gotowości do pomocy w realizacji obowiązków, w modlitwie” (nr 115).

Wspólna modlitwa i świętowanie – im służyć mają rozwiązania sugerowane w kolejnych punktach: „Zaleca się wspólnotową celebrację przynajmniej części liturgii godzin lub inną formę wspólnej, codziennej modlitwy” (nr 116) oraz: „Zaleca się tworzenie na probostwach kaplic domowych (…) oraz miejsc do wspólnego spędzania czasu wolnego – należy je uwzględnić w planach remontów probostw” (nr 118).

Jeśli parafia ma być prawdziwie wspólnotą wiary, modlitwy, życia, to jej budowanie musi zaczynać się od wspólnoty na probostwie.