Remont krzyża znajdującego się na szczycie wieży kościelnej w Syryni był dla ks. proboszcza Piotra Kachla priorytetem. Zamontowany w 1936 roku krzyż przetrwał prawie 80 lat.

Kościół w Syryni budowano przez dwa lata, od 1934 roku. 2 lutego 1936 roku wciągnięto na wieżę krzyż ufundowany przez Alojzego Pawełka. Tak stał dumnie do 11 września 2015 roku. Tego dnia pracownicy firmy Alp-Tech z Rybnika, która podjęła się przeprowadzenia prac remontowych, w podstawie krzyża odkryli metalową, szczelnie zalutowaną tubę. Znalezisko przekazali proboszczowi. We wnętrzu znajdował się list pisany na maszynie wraz z odręczną notatką ks. Bednorza oraz kilka gazet, których data wydania przypadała na 2 lutego 1936 roku. To właśnie tego dnia krzyż na wieży kościoła w Syryni został zamontowany i ten fakt jest ujęty w pierwszy słowach listu "z przeszłości":

  Skarb z kościelnej wieży Janusz Ballarin

Działo się w Syryni dnia 2 lutego 1936 roku Pańskiego,  w uroczystość Matki Boskiej Gromnicznej,  w niedzielę 4 po Trzech Królach. Po poświęceniu kamienia węgielnego,  które nastąpiło w uroczystość odpustową św. Michała w r. 1934 przerwano budowę kościoła z polecenia Kurji Diecezjalnej ze względu na brak ostatecznej decyzji ze stro­ny Patronatu, którym jest Skarb Państwa. Atoli decyzja nie nastąpiła ani w r. 1935 mimo ciągłych upomnień, ba, nawet trzykrotnego wyjazdu wprost do Ministerstwa W.R. i O.P. To wpłynęło na to, że Kurja Bikupia zadecydowała dalsze prowadzenie budowy. Rozpoczęto ją ponownie w dniu 4 września 1935r.

Dowiadujemy się także, że podwyższenie świątyni ponad jej pierwotnie zamierzony stan było decyzją wojewódzką. Już wtedy ksiądz Bednorz przewidział to, że kościół nie będzie należał do najcieplejszych:

W międzyczasie dokonało Województwo jesz­cze zmian w rysunkach, podwyższając wnętrze kościoła do olbrzy­miej wysokości 14 m do sufitu, przez co kościół będzie prawdopodobnie bardzo zimny.

Na wzmiankę zasługuje również poniższe zdanie, które zgodnie z wolą księdza Bednorza przytaczamy i dokumentujemy:

Koszta budowy dotąd pokrywam prawie wyłącznie ofiarami swoich parafjan, którzy je mimo ciężkich czasów kryzysowych i bezrobocia nadzwyczaj hojnie i chętnie składają, co niechaj będzie na ich pochwałę po długie czasy zadokumentowane.

Dokument i gazety zawarte w kapsule po prawie 80 latach są w stanie idealnym. Papier, na jakim drukowano wtedy na przykład "Gościa Niedzielnego", przetrwałby pewnie w takich warunkach następne 200 lat.

Remont krzyża ze względu na jego stan nie będzie możliwy. Zostanie natomiast w najbliższych dniach skonstruowany i zamieszczony na kościelnej wieży nowy, a znalezisko, które naprawdę robi wrażenie, ponownie zostanie umieszczone u jego podstawy. Co będzie dodane do nowej kapsuły? Tego jeszcze nie wiemy.   Ksiądz proboszcz Piotr Kachel ze znaleziskiem Ewa Gawęda

Historia parafii w Syryni

Kościół w Syryni istniał od setek lat. Do 1925 roku Syrynia była częścią parafii lubomskiej, choć od wieków znajdował się tu drewniany kościółek św. Michała Archanioła z 1510 roku. W 1938 roku, po tym, jak powstała obecna murowana świątynia, ten kościółek został przeniesiony do Katowic, do parku Kościuszki, i stoi tam do dziś.

Syrynia stała się osobną parafią dopiero dzięki zmianom, do jakich doszło w 1925 roku. 10 lutego tamtego roku rząd Rzeczypospolitej Polskiej podpisał konkordat ze Stolicą Apostolską, regulując w ten sposób stosunki państwo - Kościół katolicki. Bulla papieża Piusa XI „Vixdum Poloniae Unitas” zakreśliła diecezjalny kształt polskiego Kościoła. W ten sposób z polskiej części Górnego Śląska utworzona została diecezja katowicka, na czele której stanął August Hlond. On to właśnie dokonał 29 lipca 1925 roku erekcji nowej parafii Syrynia w dekanacie pszowskim.

Dekret wszedł w życie 1 sierpnia 1925 roku i tę właśnie datę traktuje się jako właściwy początek parafii. Pierwszym proboszczem w Syryni został ks. Teodor Moc.

  Przedwojeny "Mały Gość" z wieży w Syryni Ewa Gawęda