W Kanadzie jest i dziś. Udaje mi się go spotkać w jego rodzinnym Skrbeńsku. Nie ma czasu na dziennikarskie kurtuazje. Dzień później 84-letni ojciec Marek (znany też jako Antoni Łaciok) wsiada w samolot, który prowadzi go za ocean. Lody przełamują się same.

– Wiesz, byłem zupełnie świadomy tego, że Kościół w Polsce jest prześladowany, dlatego postanowiłem, że będę Kościoła bronił. I robiłem to i w Polsce, i za granicą. Wszędzie – mówi otwarcie. Nigdy jednak nie miał problemów z władzami PRL. To dzięki Bożej opatrzności czy fartem? – pytam. – I jedno, i drugie pomagało – uśmiecha się.

Wy też pijecie?

Zaczęło się dwa lata po wojnie, w 1947 r., kiedy Antoni Łaciok był w VII klasie. Jego kolega, dziś śp. o. Stanisław Rejmoniak, wtedy przyboczny z harcówki, w której 16-letni Antek był drużynowym, oznajmił mu: „Jadę do Lublińca. Do oblatów”. Miał tam rozpocząć naukę w niższym seminarium duchownym.